Jaarboek 1927 - pagina 86

92 belichtte. Als hij trachtte weer te geven wat er omging in 't hart der vier melaatsdhen voor de poort te Samaria, die elkaar 'herinnerden aan vergeten plicht, dan werd het „zonden van nalatigheid" meer dan één dex rubrieken, waarin zonden vielen „onder te brengen". "Wanneer hij — begin 1909, pas hersteld van ernstige zieikte — söhilderde het rauwe tooneel van 'n Rizpa, de wacht houdend bij de lijiken barer zonen, dan kwam de natuurlijke liefde volkomen tot haar recht, maar bleef toch achtergesteld bij de onderlinge liefde van huisgenooten des geloofs, die 'hem in den tij'd der beproeving zoo bijzonder had verkvrikt. Zoo kwam niet slechts behalve het positieve ook het negatieve, maar ook naast het algemeen-menschelijk-zedelijke — beter: er over en er door heen — evengoed het Ghristelijk-zedelijke aan de beurt. De behandeling van zulke stoffen; was 'n preeikend doceeren. Vooral in Amsterdam, waar hij herhaaldelijk optrad, kon dat 'deel der gemeente, dat hem trouw volgde, van dit onderrioht profiteeren. Zich zoo met groote liefde verdiepend in z'n lievelingsvak, ontwaarde hij — 'k meen + 1910 — dat de 'bruikbare onderscheiding tusschen het individueel- en sociaal-zedelijke ten 'onrechte tot indeelingsprinciep was verheven. Hij koos sindsdien daartoe dan 'Ook de onderscheiding lussohen norm, subject en handeling, wat de stof reeds veel beter tot haar recht deed 'komen, al bleef hij ook daarna blijkbaar nog critisöh staan tegenover veel wat ^hij. voor eigen besef nog niet helder genoeg zag. Door dien critisohen geest juist (beieekende hij! ook de band tusschen verschillende studenten-generaties. In de eerste periode moest hij waarschuwen tegen 'de verwarring van ricihtlijn en oplossing. De overtuiging, dat 't geloof van den Gereformeerden Ohristen zich ^verdroeg met de resultaten van ernstige wetenschappelijke bezinning, droeg 'hem en zijnerzijds traclitte hij die steeds bij de hem toevertrouwde leerlingen te sterken. Maar evenzeer trachtte hij hun bij te brengen, 'dat dan ook die wetensohappelijke beziiining aan 't werk moest zijn, ja diende verdiept tot .wijsgeerige critiek op ondeugdelijk werk van tegenstanders en van hen zelf. In dezen geest spoorde hij de tweede studentengeneratie —die, welke hij bii z'n optreden ontmoette — aan, opdat het program der V. U. niet tevergeefs op uitwerking ook van de zijde harer leerlingen zou wachten, Maar nimmer beteekende deze opwekking tot critische bezinning 'n 'Spelen met den grondslag. Dat 'blee'k wel later. Wat toch was <het geval? Aanvankelij'k had hij bij 't prikkelen tot nadenken den stroom mee. Dat duurde echter niet lang; men sloeg tot criti&eeren over, dat onder den grondslag v a n ' 't geloof de mijnen van 't mystieke rationalisme legde. Die geest openibaarde zich 'ook bij enkelen onder de derde generatie die, al te oppervlakkig, meenden hun leermeester mee te hebben.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen