Jaarboek 1934 - pagina 87

85 wetenschap. — Dat deze idealen vervuld zijn, wie onzer zou het voor z'n terrein durven zeggen? En dat we, ziende op ons klein getal en ons korte leven, ons — ook wanneer we afkeerig zijn van alle synthese — soms afvragen, of deze weg wel begaanbaar is en we dus niet beter doen hem maar niet op te gaan, is maar al te goed verstaanbaar. Maar toch mag deze moedeloosheid niet telkens weer over ons komen: de V. U. heeft geen keuze meer: ze heeft indertijd voor heel haar wetenschappelijk werk trouw gezworen aan Hem, Die Zichzelf de Waarheid mocht noemen en door één Zijner apostelen alle mensch buiten Hem, den Germaan evengoed als den Romein, den Griek en den afvalligen Jood, als leugenachtig brandmerkt. Dat ze terug zou willen is uitgesloten: wie dezen Koning op hun weg ontmoetten worden altijd meer door Zijn dienst bekoord. Mogen we dan gedurende het afgeloopen jaar ten dezen misschien minder zijn gevorderd dan we wel wenschten — de bijkans wanhopige verwardheid in welken ook de wetenschap mede door tal van pseudo-religieuse themata tegenwoordig verkeert, bewerkte toch wel, dat we vaster overtuigd werden van de noodzakelijkheid stand te houden, tot lederen prijs, stand te houden terwille van de makkers in onzen strijd, maar niet minder ook voor de generatie die na ons kamt. En hoe moeilijker de omstandigheden worden, des te minder grond is er om te versagen: ook voor onzen benarden tijd geldt immers het vaste woord Gods: „Als de vijand zal komen gelijk een stroom, zal de Geest des HEEREN de banier tegen hem oprichten."

Overdracht

Rectoraat.

Daarmede ben ik toegekomen aan het makkelijker deel van m'n taak, de overdracht van m'n ambt. Dat vooral dit slot me hedenmiddag toelachte zeide ik reeds, en zal iedere oud-rector verstaan. Daarbij komt in dit geval, dat m'n rectoraat door een samenloop van omstandigheden het einde was van een twee-en-half-jarige periode in welke ik zonder veel onderbreking achtereen zitting had in het moderamen van den Senaat. Geen arbeid voor de Vrije Universiteit verricht valt zwaar, maar ze heeft nog andere behoeften dan de behartiging van het rectoraat, en dus is er voor mij moeilijk een taak te bedenken meer aantrekkelijk dan in dienst der Universiteit m'n waardigheid over te dragen. Ik doe dat niet zonder allen hartelijk dank te zeggen, die, in welke qualiteit ook, me hebben voorgelicht en gesteund. Naast den ab-actis, collega van der Horst, geldt deze dank inzonderheid den assessoren, wier medewerking me door tal van moeilijkheden heenhielp, de juridische voorlichting die ik niet slechts van vakkundigen in de ver-

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen