Jaarboek 1964 - pagina 36

administrateur de Commissie terzijde had gestaan, benoemd tot Ridder in de Orde van Oranje Nassau. Na het jubüeum volgde een kwarteeuw waarin hij aan het bestuur heeft deelgenomen; enkele jaren als voorzitter. Het waren jaren van voortdurende spanning: eerst de malaise van de dertiger jaren, toen de vijandelijke bezetting, daarna de stormachtige ontwikkeling van de Universiteit; problemen van allerlei aard. Een flits van de financiële zijde krijgt men te zien bij vergelijking van de exploitatierekeningen in het begin en aan het eind van zijn ambtsperiode; over 1924 nog niet twee en een halve ton, over 1955 bijna drie en een half müjoen. Een vertienvoudiging dus en de balansen in die jaren tonen hetzelfde beeld. Voor de oplossing van de vragen die hierbij aan de orde kwamen, werd uiteraard in de eerste plaats van hem het antwoord verwacht. Hij had veel gaven gekregen: hij heeft ze alle ten dienst gesteld aan de Universiteit. Voor haar stond hij steeds gereed; nooit werd tevergeefs een beroep op hem gedaan. Hoeveel tijd en arbeid hij aan haar, week in week uit, heeft besteed zou ik niet durven schatten. Die hem van nabij gadesloegen vroegen zich vaak af hoe hij dat alles kon doen naast zijn bloeiende advocatenpraktijk en overige bezigheden. In diepste zin was dit voor hem geen vraag. D e Vrije Universiteit was hem lief, niet enkel als zijn alma mater maar meer nog als een zegen Gods in ons volksleven. Daarin zag hij zich een taak opgelegd van Gods wege. Zijn functie was hem roeping, dienst, genade. In dat werk moest hij getrouw zijn en dat hij zich daarop met hart en ziel toelegde, was voor hem eenvoudig niet meer dan vervulling van zijn plicht. Zo was hij trouwens ook in zijn gehele doen en laten: woekeren met de talenten die God gegeven heeft, in Zijn dienst. Liefdedienst, geen last maar lust. Hij had een eenvoudig en vast geloof. Hij Hep er niet mee te koop, maar waar het paste sprak hij het beslist uit. Een ieder die met hem omging, in welke verhouding dan ook, wist wie hij was. Aldus was hij ten zegen en ten voorbeeld. In 1955 viel weder zijn periodieke aftreding; het daarop volgende jaar wilde hij niet opnieuw gekozen worden en ook na sterke aandrang van de andere bestuursleden weigerde hij beslist. Met het oog op zijn leeftijd achtte hij die taak beëindigd. In de 34

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen