Jaarboek 1964 - pagina 106

in de eenzaamheid van haar (vrije) beslissing. Die als beslissing nergens steun vindt, en nergens steun mag of kan vinden, omdat zij anders geen beslissing zou zijn. 3. Evenals bij alle existentie-filosofie doemt hier dan een nieuwe radicale antithese op. De antithese tussen de eigenlijke en de oneigenlijke mens. De oneigenlijke mens zoekt steun, zoekt zekerheid, zelf-beveiliging, en verraadt en verloochent dusdoende eigen vrijheid en eigen vrijheidsroeping. Het ergste, wat B. in een mens kan constateren, is niet immoraliteit, maar is „Selbstsicherung", en de hiermee corresponderende onwil, om totaal ,,entsichert" te worden. Want de mens randt daarmede eigen wezen aan. En evenals het er in de existentiefilosofie om gaat, om de mens op te roepen tot de wederkeer naar eigen ,,eigentlich" bestaan, naar een steeds opnieuw in vrijheid leven vanuit de toekomst, zo roept ook B. op tot de bekering uit eigen oneigenlijk bestaan, en tot een leven in en vanuit eigen „eigenlijkheid", open voor de toekomst en bevrijd van eigen schuldbeladen verleden. God kan alleen zichzelf openbaren aan en terwille van deze eigenlijkheid van de mens, en Gods openbaring moet op deze eigenlijkheid van de vrije mens zijn afgestemd: de Godsopenbaring moet correlaat zijn met dit zelf-verstaan des mensen in zijn vrije eigenlijkheid, en zij moet deze eigenlijkheid honoreren en bedoelen. In deze eigenlijkheid des mensen is hij verlost van alle „Uneigentlichkeit;;, en d.i. van de angst, die de bron is, de enige bron voor 's mensen gedurig pogen, om zichzelf te beveiligen en te verzekeren: kenmerk van de „oneigenlijke mens", de slaafse mens. Deze mens staat in een averechtse houding tegenover de geschiedenis, n.l. niet in de eschatologische houding. Zelfverzekering houdt een zich beveiligen voor de toekomst in, en is derhalve het tegendeel van de openheid voor de toekomst en het leven uit de toekomst. Wanneer B. een wezenskenmerk van het christelijk geloof ziet in de ,,Entweltlichung", de ont-wereldlijking, dan blijkt deze ,,Entweltlichung" struktureel niets anders in te houden dan wat de existentiefilosofie in het Franse taalgebied aanduidt met ,,se dégager": de eigenlijke mens geeft zich aan iets doordat hij er zich tegelijk aan onttrekt, door het tegelijk dank zij de betrokkenheid op de toekomst,,eschatologisch" te transcenderen; dan verschilt het in principe niet van wat in 106

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen