Jaarboek 1968 - pagina 126

culen doet hierbij in eerste instantie niet ter zake. Het axioma, waarop men een wiskundige behandeling kan baseren, is de onderstelling, dat een gas een zeer groot aantal onderling gelijke deeltjes bevat. Een veel eenvoudiger statistische methode werd toegepast op een verzameling van virusdeeltjes met het doel de grootte van de individuele deeltjes te bepalen. Hiertoe bestraalde men een viruspreparaat met röntgenstraling of gammastraling, waarna met biologische methoden het percentage werd bepaald dat nog in staat was zich in een gastheercel te vermenigvuldigen. De bestraling werd hierbij opgevat als een bombardement met kleine hoeveelheden energie, het viruspreparaat als een verzameling schietschijven. Zonder dat ik in wiskundige details treed zal het U onmiddellijk duidelijk zijn, dat een groot virusdeeltje meer kans heeft om getroffen te worden dan een klein en dat dus in een preparaat van grote deeltjes de biologische activiteit sneller afneemt met toenemende stralingsdosis dan in een preparaat van kleine deeltjes. Door middel van een wiskundige behandeling van de resultaten van overlevingsproeven kan men dan ook tot conclusies komen over de grootte van de virusdeeltjes. Men moet dan natuurlijk veronderstellen dat ieder schot in de roos ook inderdaad raak is of m.a.w. dat een virusdeeltje volkomen wordt uitgeschakeld, indien het een energiehoeveelheid van de straling ontvangt. Achterafis gebleken, dat dit lang niet altijd opgaat. Toch bleek later dat de gevonden grootte niet al te slecht met de werkelijke afmetingen overeenstemde, toen er betere methoden beschikbaar waren gekomen om de grootte te bepalen. Na de tweede wereldoorlog heeft het onderzoek van virussen en andere micro-organismen zich veel sneller en breder ontplooid dan tevoren. Het waren niet meer enkelingen, doch grote aantallen fysici, die aan dit onderzoek deelnamen. Enkelen van hen verwierven zelfs een Nobelprijs, niet voor natuurkunde doch voor geneeskunde. Hun werk is mede de basis geworden van het vak dat men thans moleculaire biologie noemt. In deze naam wordt tot uiting gebracht dat men steeds meer gaat begrijpen hoe biologische processen te beschrijven zijn als een wisselwerking tussen moleculen. Het molecuul heeft naast de cel en de celorganellen een functie gekregen in de biologische experimenten en hun interpretatie. Dat na de tweede wereldoorlog de fysici hun schroom ten opzichte van de biologie verloren, is natuurlijk voor een deel toe te schrijven aan de ontwikkeling van allerlei technische hulpmiddelen, die een fysische aanpak van de problemen vereenvoudigden. Eén van de belangrijkste nieuwe apparaten was de elektronenmicroscoop. Ik heb U reeds enkele micro124

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen