GeheugenvandeVU cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van GeheugenvandeVU te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van GeheugenvandeVU.

Bekijk het origineel

Jaarboek 1971 en 1972 - pagina 66

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Jaarboek 1971 en 1972 - pagina 66

2 minuten leestijd Arcering uitzetten

gebracht, is het beter in hen de gehele groep te zien van hen die door de reformatorische gedachte gegrepen zijn, hetzij zij binnen de Kerk zijn gebleven, hetzij zij zich genoodzaakt zagen de Katholieke Kerk te verlaten. De woorden der kinderen openbaren geen verscheidenheid van karakter, en bovendien vinden wij in het stuk zelf een aanwijzing die maant niet te zeer de kinderen te willen onderscheiden. Le Varlet zegt n.l.: Mais oyez le divin langaige Que chacun de ces enfants tient.

(476/477)

Zij spreken allemaal „le divin langaige"; dat is het wat hen allen gelijkelijk karakteriseert. Het is deze taal die L'Inquisiteur uit hun mond beluistert, en waarop hij tenslotte antwoordt: Je veulx estre enfant, non plus saige. Il est heureulx qui tel devient. (478/479) Daarmede heeft de verandering in zijn hart zich voltrokken, en heeft de Koningin nog eens weer aangegeven, dat deze kinderen moeten worden gezien als volwassenen. Nu zingen, met uitzondering van Le Petit Enfant, allen de lof Gods, om daarna in een samenzang, terwijl zij elkaar bij de hand houden, hun blijdschap uit te zingen. Het lied dat zij zingen is de lofzang van Simeon, in de vertaling van Bonaventure des Periers. i'^ In een korte scène deelt L'Inquisiteur mede, dat hij bij Les Enfants wil blijven, die beloven hem te brengen in hun „maison de paix", dat Thierrot kenmerkt door te zeggen: Les dames de nostre maison, C'est Unyon et Charitté.

(660/661)

In deze woning eet men Le pain de vye et vérité. (663) Deze verzen vatten heel de boodschap samen, die de Koningin wil brengen in dit stuk. De laatste tien verzen staan buiten het eigenlijke stuk. Thiénot zegt het publiek vaarwel en wenst het een goede avond en een goede nacht, terwijl Clérot herinnert aan de maaltijd, waarvoor nu de tijd is gekomen. De pogingen om dit stuk te dateren hebben geleid tot verschillende resultaten, en deze hangen ten nauwste samen met de interpretatie van het stuk zelf. 64

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 1 januari 1971

Jaarboeken | 360 Pagina's

Jaarboek 1971 en 1972 - pagina 66

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 1 januari 1971

Jaarboeken | 360 Pagina's