Jaarboek 1974-1975 - pagina 50

het college van Dekanen toegedacht, een ongenoegzame omschrijving van wat de rector magnificus behoort te doen - zijn zittingsduur zij overigens op 4 jaar gebracht - een te geringe aandacht voor de bescherming der academische vrijheid. Hoewel er hoogleraren zullen zijn, die zich soms ten onrechte op dit rechtsgoed - gemak, noch heerszucht zijn hun vreemd - willen beroepen, dat deze vrijheid met behulp der wet kan worden aangetast, lijkt mij duidelijk; mij aansluitend bij anderen buiten en binnen onze grenzen zou ik opnieuw willen aandringen op grondwettelijke verankering van de vrijheid van onderzoek: de wetenschappelijke tolerantie heeft - te veel hoogleraren raakten gedurende de jongste tijd als slachtoffers van onbeschermdheid in de bezemwagen - een rechtssteun van node. Hoe ik over een niet veel betekenende herziening van de Wet Universitaire Bestuurshervorming en over gespreide incidentele verbeteringen ook van het Academisch Statuut oordeel, is duidelijk. Om te loochenstraffen dat academici wereldvreemd zouden wezen, zeg ik zoals een goed koopman zou doen: beter iets, dan niets. Inzonderheid mag het aanbeveling verdienen de examens en tentamens juridisch bevredigend te regelen. Maar enige warmte zal niemand in mijn toon opvangen. Met de uiterste koelheid wil ik mijn oordeel over het door universiteiten en hogescholen blijkens ter kennis gebrachte stukken en op grond van publieke uitlatingen der bewindslieden - de Minister voorop - te verwachten beleid uitspreken. Ik verlang geen enkele bevoorrechting voor universiteiten en hogescholen, hoewel ik niet om politiek een goede indruk te vestigen iets wil afdingen op de uitdrukking dat zij uitzonderlijk zijn, althans tot op heden en dat zij zulks moeten blijven. Voor het geval zich van hen de wetenschappelijk begaafden - wij hebben geen beter en geen eervoller woord dan élite - om dit beleid zouden gaan terugtrekken, niet - dit voeg ik er aan toe - op grond van het feit dat zij boven behoorlijke, in sommige gevallen terecht van het normale afwijkende speciale bezoldiging een aurea praxis stellen - hier is in de medische professie iets misgelopen, zij het meer buiten dan binnen de universiteit - maar vanwege een uit argwaan en karigheid voortspruitende bemoeilijking van hun arbeid, dan ware zulks een kwalijke zaak. Dat men de hoogleraren en de lectoren soms de levieten leest, is meer dan eens gegrond en het moet psychologisch bevredigen. Ongerechtvaardigd is een voorstelling als zou toch eigenlijk van te kort schieten, gebrekkige activiteit en onzorgvuldigheid in ruime mate te spreken zijn wat de universiteiten en hogescholen betreft. Het nadert een stemming kweken om klassedelers bij lager of voortgezet onderwijs tegen onvergelijkbare academische gemiddelden uit te spelen. In het buitengewoon onderwijs stuit men op deze wijze te werk gaande evenzo op schijnbaar be48

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen