Jaarboek 1989-1990 - pagina 56

fig u u r

7.

T o e n a m e va n d e h o o g s te te m p e ra tu u r, w a a r b ij su p e r g e le id in g o p tr e e d t.

T h e o rie va n d e n ie u w e s u p e r g e le id e r s

Ik wil u nu nog een keer hetzelfde verhaal vertellen over het cooperpaar. In een conventionele supergeleider hebben we boven de kritische temperatuur elektronen, die in alle richtingen vliegen. Beneden de kritische temperatuur gaan zij paren vor­ men, zoals ik al vertelde. Die paren zijn zeer groot en ook zeer overlappend met naburige paren. Dus geen van deze paren heeft enig recht op intimiteit. Zij weten altijd precies van elkaar wat zij aan het doen zijn. U kunt zich voorstellen dat het een prachtige manier is om elkaar bij de hand te nemen. Zo’n overlappend collectief is bestand tegen gletsjerspleten. Als u nog een analogie wilt hebben, dan zou ik kunnen zeggen: de elektronen zijn eigenlijk aan het dansen als in een disco. U heeft een partner, hij is zeker in de zaal, maar u weet niet altijd waar. Het verrassende bij supergeleiders is nu dat de ouderwetse, conventionele supergeleiders aan het discodansen zijn, ter­ wijl de nieuwe supergeleiders juist ontzettend klassiek zijn en stijldansen. De cooperparen van de nieuwe supergeleiders zijn zeer klein (slechts een paar angström). 54

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen