1948 Geloof en Wetenschap : Orgaan van de Christelijke vereeniging van natuur- en geneeskundigen in Nederland - pagina 36

28 gen, dat er reeds sedert de grijze oudheid een hechte, wel gefundeerde medische ethiek bestaat, die de aanvankelijk chaotische, ongeordende, ethisch-onverschillige geneeskundige wereld heeft weten op te heffen, op hoger plan te voeren, en te veredelen, zodat> naast "voortdurende toename van betekenis en waarde der geneeskunst, ook tevens de waardigheid en adeldom van den geneesheer*steeg. De woorden, door de grootmeesters in onze geneeskundige geschiedenis gesproken en geboekstaafd, hebben ook thans nog hun volle waarde behouden. Verdieping in de gedachten, eeuwen geleden geuit, kunnen ook heden den arts voor afglijden van de hoge plaats, die hij in de maatschappij moet innemen, behoeden". Uitvoerig behandelt Stassen de ethische normen, welke in de Hippocratische geschriften zijn neergelegd, en hij plaatst Hippocrates in het kader van zijn tijd en tegen den geestelijken achtergrond daarvan. Uiteraard wordt de eed van Hippocrates uitvoerig besproken en geanalyseerd. \_ Het gedeelte over medische ethiek in de Romeinse oudheid behandelt de daarop betrekking hebbende gegevens uit de geschriften van Celsus en Galenus. Onder het hoofd: Medische ethiek in het Oude Testament, behandelt Stassen hoofdstuk 38 1 — 15 van'het rpocriephe boek: Spreuken van Jezus Sirach, hetwelk in de Vulgaat om onduidelijke redenen den naam ,,Ecclesiasticus" draagt. Hij w-ijst er op hoe dit geschrift, oorspronkelijk in het Hebreeuws geschreven ongeveer 200 jaar voor Christus, omstreeks 130 jaar na Christus in het Grieks werd vertaald. Een aanzienlijk dee! van den oorsprónkelijken Hebreeuwsen tekst is eerst in 1896 en 1931 terug gevonden. Eigenlijk is deze pericoop, die aanvangt met het gebod: ,,Eer den arts met de hem toekomende eerbewijzen", meer een stubje ethiek voor den 2ieke. .— Sommige punten had men gaarne wat uitvoerig behandeld gezien. Zo de enigszins vreemd aandoende, strenge vermaning van Hippocrates geen zieken, die zeker ten dode gedoemd zijn, in behandeling te nemen. Enige critiek op dit blijkbaar uit vrees (om het aanzien der artsen te schaden) ingegeven standpunt ware niet misplaatst geweest. Dit is het boek van een Rooms-Katholiek arts. Dat de schrijver Rooms-Katholiek is, blijkt uit zijn inleiding over de ethiek, waarin hij o.a. uitgaat van de rede en den vrijen wil. E^n zeker ethisch optimisme heeft hem dan ook zonder twijfel gestimuleerd bij het schrijven dezer dissertatie. Dat de auteur arts is, blijkt natuurlijk ook zeer duidelijk. Geen classicus zou zulk een werk schrijven, zonder de editie te vermelden, «uit welke de Griekse tekst van Hippocrates v/ordt geciteerd (het is vermoedelijk die van Littré). Evenmin zou een hterator Galenus uit

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen