1964 Geloof en Wetenschap : Orgaan van de Christelijke vereeniging van natuur- en geneeskundigen in Nederland - pagina 299

WIE A ZEGT MOET OOK B ZEGGEN

215

Wij ademen in een wereld die de hypothese God niet meer nodig heeft, die de mens ziet als staande in een onvoorstelbaar vwjd en duister heelal, opgedoken uit een evolutie van milHoenen jaren, vervuld van de vwl om zich een maximum van vrijheid en welvaart te verzekeren. Wat heeft deze visie, die ons allen min of meer in zijn greep heeft, nog met de vader van Jezus Christus, met zonde en verzoening, met vergeving en verwachting van doen? Deze vragen zullen ons blijven kwellen en ons leven gespleten houden, totdat wij gaan ontdekken dat juist het b-klimaat ons niet van de God der openbaring vervreemdt, maar ons juist de ogen opent voor dimensies en aspecten der openbaring op een wijze die de a-wetenschappen niet kunnen evenaren. Ik zie zes fundamentele punten die evenzovele bruggen zijn om de vervreemding tussen christeHjk geloof en b-denken te overwinnen. Ten eerste is het b-denken bezield van het geloof aan de eenheid der ons bekende werkelijkheid. Niet alleen heersen overal in het heelal dezelfde wetten als op onze planeet, maar ook de verschillende lagen onzer aardse werkelijkheid: het anorganische, het organische, het dierlijke en het menselijke bestaan, moeten uiteindelijk als een eenheid kunnen worden begrepen. Het christelijk geloof is daartegenover altijd opgekomen voor het feit dat elke nieuwe laag iets principiëelnieuws betekent, een eigen scheppingswerk, een breuk met het voorafgaande. Wij menen gewoonlijk, dat dit staan voor de discontinuïteit in de schepping, tot meerdere ere Gods strekt. De vraag is, of dat waar is. Is de ontdekking van de principiële eenheid van het geschapene dan tot mindere ere Gods? Genesis I is een belijdenis tegen de babylonische scheppingsmythe, met haar dualisme en haar bizarre breuken en conflicten. Het scheppingsverhaal wil juist de principiële eenheid belijden. Ook het „woest en ledig" komt van God! En het is hetzelfde woord dat de sterren èn de dieren, het uitspansel èn de mens maakt. Zeker, dit woord wordt telkens opnieuw gesproken, want de schepping schrijdt voort van verrassing tot verrassing, maar de zes dagen vormen één werkweek van het éne Woord, dat van beneden naar boven (men lette daarop!), van het anorganische tot aan de mens één grote scheppingsbeweging poneert. Om de eenheid van God belijden vwj ook de eenheid van zijn schepping. Een tweede punt. De natuurwetenschappen hebben geleid tot een volstrekte historisering van heel onze werkehjkheid. Ik bedoel dit: het

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen