1964 Geloof en Wetenschap : Orgaan van de Christelijke vereeniging van natuur- en geneeskundigen in Nederland - pagina 277

PLANTEN ONDER .ELKAAR

197

onderzoeken of de aanwezigheid van gemacereerde dennenaalden remmend werkt op de groei van enkele dagen oude komkommerplanten. Maar daarover leest men nu weer niets. Dèt het verschijnsel bestaat, zal niemand loochenen. Wie zal er aan denken, de resultaten, waartoe G. L. Funke (1943) kwam bij zijn werk met Artemisia absinthium, in twijfel te trekken? Maar ook dit onderzoek had een incidenteel karakter. De vraag, de onbeantwoorde vraag, is nog altijd deze: Heeft dit verschijnsel betekenis in het geheel van de verhoudingen tussen planten en zo ja, welke? Zoals ik U al heb verteld, deed Knapp, zij het dan in een losse opmerking, een poging, er een meer algemene basis aan te geven, maar hij ging daarbij op wetenschappelijk niet verantwoorde paden. Een andere poging ken ik niet. Het verschijnsel is nog te incidenteel, te fragmentarisch bestudeerd: onder bepaalde omstandigheden, aan bepaalde planten. De tijd voor een meer algemene beschouwing is nog niet gekomen. Tot zover dan die „gifspuiters". Stellig zijn ze er, maar 't is nog de vraag of het hier een algemeen verschijnsel betreft. Ik kan de verleiding niet weerstaan, even terug te komen op „mensen onder elkaar". Ook daar vindt men wel eens van die „gifspuiters" — altijd zuur, altijd bitter, altijd nors, maar een algemeen verschijnsel vormen ze (gelukkig) niet. Maar mensen kunnen ook andere, meer indirecte invloeden op elkander uitoefenen. In een bepaalde kring kan die éne mijnheer voortdurend de boventoon voeren of kan die éne mevrouw zich aldoor met de gastheer bezighouden, zodat anderen eenvoudig niet aan hun trekken komen. Terug naar de planten, moeten wij vaststellen, dat zoiets daar héél algemeen is. In de rijstcultuur op Java (en elders) wordt er — uiteraard zonder dat de mensen, die de sawah's beplanten, er veel van af weten — gebruik van gemaakt door het gewas ongeveer een maand na het uitzaaien betrekkelijk dicht opeen uit te planten. Je zou zo zeggen, dat die planten best wijder kunnen staan en dat één plant per plantgat toch wel genoeg is — die rijst stoelt immers enorm uit? Waarom zou men in een land, waar de voedseltoestand bepaald niet gunstig is, niet zuinig zijn met het zaaizaad? Ik heb daar eens een onderzoek naar ingesteld (Kuilman, 1940a, 1940b) en toen bleek, dat de pluimen uit de oudere spruiten alle binnen enkele dagen bloeien en dus ook rijpen; voor de latere spruiten geldt echter, dat de pluimen des te later rijpen naarmate hun ontwikkehng op een later

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen