1971 Geloof en Wetenschap : Orgaan van de Christelijke vereeniging van natuur- en geneeskundigen in Nederland - pagina 26

10

GENEESKUNDIGE CONFRONTATIE MET DE DOOD

dienen. Zij worden kunstmatig in stand gehouden. De meest gevoelige organen zijn de hersenen. Als deze afsterven is er geen mogelijkheid tot leven meer. Met behulp van het elektro-encefalogram kan men dit afsterven nagaan; het E.E.G. wordt vlak, of anders uitgedrukt: de curve is iso-elektrisch. Om vanuit het E.E.G. tot hersendood te besluiten, dient men enkele voorzorgen in acht te nemen: 1. het E.E.G. zal ook met de grootste versterking vlak moeten zijn; 2. het dient dit te zijn op twee verschillende ogenblikken, die zeker 24 uur uit elkaar liggen; 3. er mag geen sprake zijn van intoxicaties of ondertemperatuur (bevriezing). In dit geval zal men nog gedurende een langere periode een vlak E.E.G. moeten hebben om tot hersendood te kunnen besluiten. Algemeen oordeelt men nu een patiënt lichamelijk dood te zijn als het E.E.G. op hersendood wijst, er geen spontane circulatie en er geen spontane respiratie is, en als de patiënt niet meer op de hevigste prikkels reageert, terwijl de basale laboratoriumwaarden normaal dienen te zijn. Een dergelijke beslissing wordt dan ook nooit door één arts genomen. De elektro-encefalografist is er ten nauwste bij betrokken. Overigens zal een reanimatie ook in gezamenlijk overleg worden gestaakt, als de acute dood optreedt door een hartaandoening en het na 45 a 60 minuten niet gelukt is om het hart weer tot contracties te brengen. De medici zullen zich moeten hoeden voor het aanleggen van dubbele criteria. De criteria om de dood vast te stellen moeten alleen hierom worden gehanteerd. En nimmer b.v. om te oordelen of het tijdstip om organen af te nemen voor transplantatie daar is (Elkinton, Jonas). Wat nu te doen in zo'n geval? Het lijkt eenvoudig: de apparatuur afzetten, of populair gezegd de knop omdraaien. Maar dit is een zwaar met affect beladen daad. De gevoelswaarde kleeft eraan, dat men daardoor de patiënt doodt. In wezen is het heel anders; men verwijdert de apparatuur van een patiënt, die reeds dood was — en ik bedoel dan lichamelijk dood. De acute, maar in wezen vermijdbare dood overvalt patiënt en arts. De arts zal er zelden bij aanwezig zijn. Voor de meeste patiënten zal de dood niet gestuit kunnen worden. Dit in tegenstelling tot de situatie, waarbij aan de vermijdbare dood een chronisch proces ten grondslag ligt. Vrijwel alle patiënten zullen klachten hebben, die het merendeel van hen naar de dokter voert. Deze wordt geconfronteerd met een dodelijk proces, dat gestuit kan worden. Tot zover zijn er geen moeilijkheden, maar het probleem ontstaat, indien dit stuiten

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen