1971 Geloof en Wetenschap : Orgaan van de Christelijke vereeniging van natuur- en geneeskundigen in Nederland - pagina 96

60

DE MYSTERIEUZE GLANS VAN BOERHAAVES NAAM

bibliotheek, was de Leidse Medische Faculteit, dank zij de ruime blik van Curatoren, voor die tijd uitzonderlijk goed geëquipeerd. Mannen van naam als Van Heurne en Sylvius hadden haar reeds bekendheid ver buiten 's lands grenzen gegeven, maar Boerhaave maakte haar tot leidinggevend in Europa. Een zwakke plek in het lesrooster was telkens weer het klinisch onderwijs. Toen in 1637 Willem van Straaten aan de het jaar tevoren opgerichte universiteit te Utrecht zijn onderwijs begon, kondigde hij in zijn inaugurele rede aan ook het onderricht aan het ziekbed ter hand te zullen nemen, waartoe zijn funktie van stadsgeneesheer aan de ziekenhuizen hem in staat stelde. Leiden, bevreesd voor schadelijke concurrentie, volgde spoedig. Het belang hiervan springt onmiddellijk in het oog, als men bedenkt dat tot op dat ogenblik aan geen enkele universiteit in Europa boven de Alpen ooit een patiënt aan de medische studenten was gedemonstreerd. Enkele oudere artsen, die in Italië, met name te Padua, hun studie hadden voltooid, hadden dat voorrecht wel genoten. Terwijl het klinisch onderwijs in Utrecht, mede door de benoeming van Van Straaten tot lijfarts der Oranjes, spoedig verzandde, werd het in Leiden, vooral door de waakzaamheid der Curatoren, op gang gehouden. Twee professoren moesten het tweemaal per week, op woensdag en zaterdag, als er geen andere colleges waren, geven. Alleen één van Boerhaaves voorgangers, de enthousiaste Sylvius, had toestemming gevraagd voor dagelijkse klinische lessen. Andere hoogleraren veronachtzaamden het, de Curatoren hielden het, zoals gezegd, moeizaam „in trein". Blijkbaar trok de gang naar het in het noorderkwartier der stad - min of meer een volksbuurt - gelegen oude Caecilia Gasthuis, een dolhuis, met een academisch kliniekje van zes bedden voor mannen en zes voor vrouwen, hen weinig aan. Ook tijdens Boerhaaves eerste rectoraat in 1715 was het, na de dood van Govert Bidloo, een jaar tevoren weer in het geheel niet gegeven! Wellicht op eigen verzoek werd hij er nu als professor collegii medico-practici mede belast. Om de salarisverhoging van ƒ 200,— zal hij het niet hebben gedaan. Maar mèt Curatoren zag Boerhaave er het enorme belang van in. Gedurende bijna een kwart eeuw heeft hij met groot talent en veel trouw en toewijding dit college gegeven, tot hij, reeds lang ziek, een half jaar vóór zijn dood een les door een aanval van hevige cardiale benauwdheid moest afbreken. Hij bracht het tot ongekende hoogte. Door het nog bestaande poortje van het gasthuis heeft de latere bloem van Europa's geneeskundigen zich in een nim-

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen