De Vrije Universiteit in oorlogstijd - pagina 77

PROF. MB J. ORANJE 67

de voeten geworpen werd, dat zijn advies over een bepaalde zaak

risico's medebracht, antwoordde hij: er zijn ergere dingen dan

angst voor den dood; ik zou mij schamen, mijn plicht niet te doen

tegenover mijn vaderland; het is niet erg voor het vuurpeleton te

moeten verschijnen, als men maar trouw gebleven is.

Rutgers uitte zich niet altijd gemakkelijk. Hij liet echter wel in

zijn ziel zien, dat hij God liefhad boven alles en zich kinderlijk

afhankelijk van Hem voelde.

En Rutgers was een moedig man. Dat heeft hij vroeger bewezen,

door voor zijn meening uit te komen. Dat heeft hij in dezen oorlog

bewezen door aan het principieel verzet tegen den vijand leiding

te geven.

Het is beter, de bijzonderheden tot later te bewaren. Nog is de

vijand in onze veste en nog moet met de veiligheid van anderen

gerekend worden. Maar enkele markante feiten kunnen nu reeds

worden gememoreerd.

In het Nederlandsche Juristenblad van 29 November 1941 schreef

hij een artikel over „Toetsingsrecht?" waarin hij een eervollen

weg wees aan de Rechterlijke macht. Dat was in die dagen reeds

een moedige daad; het stuk maakte grooten indruk, niet alleen

door zijn diep ingaan op de bronnen van het Landoorlogreglement,

maar vooral door de onverschrokkenheid^ waarmede de beginselen

verdedigd werden.

Gedurende zijn eerste korte gevangenschap in Scheveningen als

gijzelaar was hij een groote steun voor zijn lotgenooten. Hij werd

na bijna 3 weken daar doorgebracht te hebben, vrijgelaten door

bemiddeling van het auswartige Amt te Berlijn.

Langer en moeilijker te dragen was zijn tweede gevangenschap in

Scheveningen, ditmaal niet in de gevangenis maar in de barakken,

welke gevangenschap duurde van 1 April tot 3 September 1943.

Maar ook toen was hij moedig en geenszins gebroken door de ver-

nederende behandeling, welke hij bij de gevangenneming, toen hij

geboeid en geblinddoekt naar Den Haag vervoerd werd, en later

in de gevangenis, moest ondergaan. Hoe veerkrachtig verscheen

hij op 3 September weer in den familiekring en reeds weer den

volgenden dag presideerde hij de vergadering van de Calvinistische

Juristenvereeniging. Uit die eerste dagen na zijn bevrijding stamt

zijn laatste portret met het fiere onderschrift: V. H . Rutgers,

LXV annos natus, nuper e carcere teutonico emissus. H e t verdroot

hem, dat hij bij het ontslag uit Scheveningen te hooren had ge-

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen