De Vrije Universiteit in oorlogstijd - pagina 128
114 DE V.U. IN OORLOGSTIJD
teit en haar instellingen voor U te ontwikkelen. Dit laatste is
hedenmiddag de taak van onzen Rector Magnificus. Maar ander-
zijds ligt het voor de hand, dat wij een bHk achterwaarts werpen
voor we de toekomst verkennen. "We kunnen niet geheel voorbij-
gaan aan de neiging om de hoofdmomenten uit de recente historie
onzer Vereeniging vluchtig te belichten, nu we voor het eerst de
gelegenheid hebben, elkander in vrijheid, en niet maar alleen clan-
destien of bedektelijk, in- en voor te lichten. Bovendien, die his-
torie is zoo rijk en gevarieerd en biedt zoovele facetten en gezichts-
punten, dat ze niet licht uitgeput raakt in het bestek van eenige
toespraken.
Eigenlijk begon het al in het najaar van 1939. De oorlog tusschen
Duitschland eener- en de geallieerden anderzijds was uitgebroken.
De beide Lectoren Dr Haantjes en Dr Grosheide, in 1938 opge-
treden, werden als reserve-officier onder de wapenen geroepen.
Ook vele onzer oudere studenten werden opgeroepen. In April
1940 werd het meenens, toen Noorwegen en Denemarken bezet
werden. Ons vaderland kreeg zijn Meidagen. Na de capitulatie op
14 Mei 1940 hebben we allen gedacht, dat de ondergang onzer
Vrije Universiteit nabij was en het was slechts schuchter, toen de
hoogleeraren met de Senaatsvergadering in de bibliotheek van de
laboratoria in de De Lairessestraat, hun taak hervatten gingen,
dat zij besluiten namen voor de toekomst, zij het slechts voor de
nabije toekomst. Maar hoe het zij, op 21 Mei 1940 gingen de
collegezalen weer open en het leven werd voortgezet. Ook de
krijgsgevangen docenten en studenten kwamen weer terug, zoodat
het studieleven zelfs intensiever en geregelder werd, dan in den
mobilisatietijd van vóór den lOden Mei.
Vooral als men die eerste jaren beziet in het licht van latere be-
proevingen, ons door den bezetter opgelegd, zou men achteraf
kunnen meenen, dat ze bijna gelukkig hadden kunnen zijn. Immers,
de enerveerende vrees, in den zenuwenoorlog geïntensifieerd, dat
Nederland ieder moment zou kunnen worden overvallen, was
thans voorbij: de vrees was werkelijkheid geworden, zij het een
droeve; echter een zekere doffe rust bracht dat mede, nog gesta-
biliseerd door de capitulatie van België en Frankrijk. Het econo-
misch leven herstelde zich verrassend snel en onze oorlogsverliezeTi
aan menschen en materiaal bleken telkens mede te vallen, ver-
geleken met de geruchten die hadden geloopen. Doch het doodende
zat in die gedwongen afwachting: hoe zou de invasie tegen Enge-
land afloopen? Zou Amerika zich onzer aantrekken? Wat ging Rus-
Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt
voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen,
vragen, informatie: contact.
Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing.
Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this
database. Terms of use.
Bekijk de hele uitgave van dinsdag 1 januari 1946
Publicaties VU-geschiedenis | 200 Pagina's
Bekijk de hele uitgave van dinsdag 1 januari 1946
Publicaties VU-geschiedenis | 200 Pagina's