De Vrije Universiteit na Kuyper - pagina 39

in twee delen over. Hij reisde echter niet alleen uit historische en

religieuze belangstelling of om het kleinburgerlijke Nederland te

ontvluchten. Reeds als journalist had hij met Keuchenius contact

gehouden over Indië en met name over de oorlog in Atjeh. Als

minister had hij van collega Idenburg meer over Indië gehoord en

de zending had zijn intense belangstelling. De oorlog tussen

Rusland en Japan had van het ministerie-Kuyper veel aandacht

gevraagd in verband met de bevoorrading van de Russische vloot,

die uit Europa via Indië een weg zocht naar Japan, waar ze onder

zou gaan in de Japanse Zee. De overwinning van Japan had in heel

Azië de hoop gewekt op een toekomstige bevrijding van het

koloniale bewind in Voor-, Achter- en Oost-Indië. En toen Van

Heutsz naar Den Haag kwam voor zijn benoeming tot Gouverneur-

Generaal van Nederlands Oost-Indië, had Kuyper ook

kennisgemaakt met diens adjudant, de Standaard- en Heraut-lezer,

afkomstig uit de kerken der Afscheiding, de 35-jarige H. Colijn.

Kuyper begreep dat de kennis van de Islam van groot belang

was voor zijn politiek inzicht in de Aziatische zaken. Hij verdween

dus van het kleine vaderlandse toneel om terug te keren als een

politicus met inzicht in de actuele zaken van Rusland en de Balkan,

van het Midden-Oosten en het zionisme, en in de opleving met

toenemende invloed en groei van de Islam in Nederlands Oost-

Indië.

In 1905 ontdekte Kuyper nog nieuwe perspectieven, de VU

werd in dat jaar erkend en in de kerken kwam toen eindelijk vrede.

Alleen in Kampen heerste onder de studenten enige onvrede. Ds.

J.D. Boerkoel schreef in 1960 over de VU-studenten in de jaren na

1905: 'Ze zagen met een niet eens verholen minachting op ons

neer. Wij waren maar "Kampenezen". De kerkelijke opleiding droeg

nog niet de naam Hogeschool; ze stond in veler achting aange-

schreven als een seminarie'. Het VU-corps trad diep kwetsend op,

zo schreef hij. 'En dit trof te meer, omdat we van de kant van

S.S.R., de corporatie van geestverwante studenten aan de openbare

Universiteiten, steeds met warme hartelijkheid werden bejegend'.

In dat Kampen trokken vier studenten veel met elkaar op.

Boerkoel zelf, Klaas Schilder, Jan Waterink en Jaap de Waard. In

1911 zaten Schilder en Waterink samen in de senaat van het

studentencorps F.Q.I. Allebei wilden ze graag het volgende jaar

praetor worden, maar Jaap de Waard werd gekozen. Schilder had

35

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen