Pionieren toen en nu. De geschiedenis van het Paedologische Institutuut in Amsterdam 1931-1989. - pagina 32

opname van kinderen. Na tien jaar ervaring was het hem

duidelijk dat het soort kinderen dat het p.i. opnam te

divers was. In een folder, uitgegeven na de oorlog, is dan

ook te lezen dat 'gezien de minder gunstige ervaringen die

men opdeed bij de opvoeding van kinderen met zover uit-

eenlopende vormen van afwijkingen, de leiding een reor-

ganisatie noodzakelijk achtte'. In plaats van zich te concen-

treren op de klinische observatie van het idiote en achterlij-

ke kind richt het P.I. zich vanaf i-i-1941 vooral op de op-

vang en verpleging van neurotische kinderen (i), kinderen

met partiële defecten (2), neuro-pathische kinderen (3) en

kinderen met spraakstoornissen. Deze verandering in be-

leid zal er enigermate toe hebben bijgedragen dat het aantal

kinderen dat het P.I. bezocht terug liep. Een veel belangrij-

ker oorzaak was natuurlijk de al eerder genoemde oorlog.

Al vanaf het begin van de oorlog had Waterink een dui-

delijk standpunt ingenomen ten aanzien van de bezetter.

Toen eind 1942 de Duitsers het plan hadden geopperd

studenten te willen gebruiken als arbeiders in de Duitse

oorlogsindustrie, besloot het Bestuur van de Vrije Universi-

teit, onder leiding van rector-magnificus prof. dr. D. Nauta,

tot een vervroegde kerstvakantie. Het Bestuur wilde hier-

mee voorkomen dat studenten nog in grote getalen bij el-

kaar kwamen en zo de kans liepen bij razzia's te worden

opgepakt. De dag dat dit besluit bekend werd, 10 december

1942, hield Waterink als ere-lid van het studentencorps een

toespraak:

'Geeft nooit ook maar een vingerbreed toe aan de vijand.

Weet dat adeldom verplicht en draagt hoog de adeldom van

uw Nederlanderschap en van uw Calvinist-zijn. Wat ook de

vijand vraagt, hoe hij vleit, hoe hij zijn eigen doen bagatelli-

seert, hoe misschien secretarissen-generaal, professoren

van onderscheiden universiteiten, mannen van invloed ook

confereren of intrigreren, wij kennen maar één antwoord:

dat antwoord is: Nooit!'

Een andere gebeurtenis waaruit blijkt hoe Waterink over

de Duitse bezetter dacht, was de rapportage van een ' s s -

maat' over de politieke verhoudingen aan de Vrije Univer-

30

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen