Aardwetenschappen aan de Vrije Universiteit 1960-2001 - pagina 46

realiteit dwingt af dat activiteiten, zowel op het terrein van het onderwijs als op

dat van bestuur en beheer, steeds moeten worden gelegitimeerd hetzij binnen de

categorie geologie hetzij binnen die van de fysische geografie^'. Medio jaren '60

had Wiggers, in nauw overleg met Engelen, conclusies getrokken ten aanzien van

de wetenschappelijke niche waarin hij vanuit zijn leerstoel wilde opereren. De

bestaande realiteit noodzaakte hem daarbij om dat te doen in termen van speciali-

saties binnen enerzijds de geologie (hydrogeologie en Kwartairgeologie) en ander-

zijds de fysische g e o g r a f i e " (hydrologie en laaglandgenese). Inhoudelijk echter

zijn, afgezien van enkele cosmetische verschillen binnen het hoofdvak en (op

grond van de bepalingen in het Academisch Statuut) verschillen in de keuze van

bijvakken, de afstudeerrichtingen hydrogeologie en hydrologie, respectievelijk

Kwartairgeologie en laaglandgenese i d e n t i e k " . In de praktijk kwam de (onderwijs)

inzet van de wetenschappelijke staf dus evenzeer ten goede aan beide categorieën:

geologie èn fysische geografie^"*. Daarmee werd het voor de hydrogeologie/hydro-

logie en de Kwartairgeologie/laaglandgenese betrekkelijk irrelevant uit welk toewij-

zingssegment stafuitbreiding en andere middelentoewijzing plaatsvond, zolang die

maar plaatsvond. Extern echter moesten bestaande behoeften verdedigd worden

op basis van staf/studenten ratio's en andere argumenten binnen het bestaande

systeem. Voor de geologie vond die discussie primair plaats binnen het Beleids-

orgaan (Wetenschappelijke Raad), voor de fysische geografie in eerste instantie

binnen de faculteit WN, later rechtstreeks met het College van Bestuur. Zowel de

WR als de hogere besturen binnen de VU waren geneigd creatief boekhouden ten

aanzien van de relatie geologie-fysische geografie bij de VSF te veronderstellen en

daarom voorzichtig in het ter beschikking stellen van middelen. Voor de VSF was

het echter, gezien de boven beschreven realiteit, in veel gevallen een feitelijke

onmogelijkheid om met betrekking tot de aanwending van middelen een scherp

onderscheid te maken tussen de geologie en de fysische geografie. Het weten-

schappelijk personeel werd (voorzover het niet de vakgroepen EPM en Paleontologie

betrof), afhankelijk van voorgeschiedenis en financieringsbron, geheel of gedeelte-

lijk, betrekkelijk arbitrair op fysische geografie dan wel op geologie geboekt. Voor

het technisch en administratief personeel waren de argumenten nog minder helder.

Deze discrepantie tussen administratieve en feitelijke werkelijkheid zou nog een

aanzienlijke bedreiging gaan vormen in de TVC-periode (1982/83). Het bestaans-

recht van de VSF dreigde in die fase primair afgemeten te worden aan de schijn-

werkelijkheid van de theoretische (beperkte) afzonderlijke omvang van de geologie

en de fysische geografie aan de VU, in plaats van aan de (ook qua volume) succes-

volle gemtegreerde VSF-werkelijkheid (zie hoofdstuk 3). Pas tegen het eind van de

jaren '80 (er is dan voor wat betreft de geologie geen sprake meer van landelijke

controle door een beleidsorgaan en in verband met de overkomst van de geologie

van de UvA zijn de VSF/Faculteit der Aardwetenschappen geruime tijd buiten het

VU-verdeelmodel gehouden) ontstaat er ruimte om binnen de eigen universiteit de

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen