Omstreden normalisering - pagina 282

VIII. Omstreden normalisering in de lange lijn

In dit hoofdstuk kijk ik terug op de lange jaren zeventig. Welke resul-

taten heeft de radicale studentenbeweging behaald en welke bijdrage

heeft ze in de lange lijn geleverd aan het proces van normalisering van

de VU? Daarover gaan de paragrafen 2 en 3. In paragraaf 4 geef ik een

beschrijving van de factoren die indiceren waarom de studenten-

beweging aan de VU enige jaren een invloedrijke partij kan zijn en

waarom het na een aantal jaren goeddeels gedaan is met die invloed.

Paragraaf 5 gaat over de vraag waarom het marxisme een aantrekke-

lijke inspiratiebron was voor de studentenbeweging. Paragraaf 6 geeft

een schets hoe het de radicale studenten na hun afstuderen is vergaan.

Het hoofdstuk sluit ik af met de vraag of de tijd rijp is voor opnieuw

een abnormale universiteit.

1. De lange jaren zeventig in perspectief

Want de jaren zeventig zijn geen fantoom uit het verleden, ze

omringen ons nog dagelijks.

Het stempel dat ze op de huidige tijd drukken is onuitwisbaar.

Manifest voor de jaren zeventig (initiatiefnemers Jos van der Lans en

Antoine Verbij).'

Begin jaren zeventig van de vorige eeuw ligt de campus van de VU wat

geïsoleerd aan de rand van de stad, in Buitenveldert. De geel geverfde

SRVU-barak, het epicentrum van de radicale studentenbeweging,

staat fier tussen de nieuwe modernistische VU-gebouwen. Het zande-

rig talud waaraan de VU ligt, moet ooit ringweg Aio worden. Van de

NS-lijn naar Schiphol is nog geen spoor te zien. De Zuidas, het huidige

280

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen