GeheugenvandeVU cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van GeheugenvandeVU te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van GeheugenvandeVU.

Bekijk het origineel

Uit correspondenties.

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Uit correspondenties.

2 minuten leestijd Arcering uitzetten

Van verschillende zijden kreeg ik correspondentie naar aanleiding van mijn artikel in dit blad over: „De mascotte en de zielkunde". Het blijkt nu, dat min of meer bewust heel veel menschen voor ol na een binding aan een ding, dat hun onbevsTist een symbool geworden was, beleefden.

Zoo schreef mij een predikant over een doosje, waarin hij altijd de dropjes bewaarde, die hij in zijn zak had op den preekstoel, welk doosje hij nog jaren lang in zijn zak hield, ook toen hij geen dropjes meer gebruikte. Hij stak het trouw eiken keer weer in zijn andere preekpak, „en", zoo schreef hij, „ik zou het er misschien nog in hebben, indien de kinderen niet op zekeren keer het doosje hadden weggemaakt".

Van een broeder ontving ik een brief, waarin hij mij het volgende mededeelde:

Eens op een avond, toen hij een vrij groote winkelontvangst gehad had, stak hij een halven cent, die per ongeluk op tafel was blijven liggen, tusschen de voering van het mandje en deszelfs wand. Een paar jaar zat die halve cent daar. Hij voelde die telkens, maar kwam er nooit toe hem er uit te halen. Toen na eenigen tijd die halve cent toevallig verdwenen was, had hij een onaangename beleving, dat „het ding" weg was.

Ook hier was, zonder dat de man er zich van bewust was, „het ding" het symbool geworden van de herinnering aan een goeden dag in den winkel.

Een andere correspondent vraagt of in zijn diepste wezen al deze dingen toch niet op onze neiging tot afgoderij berusten.

Mijn antwoord is: In zijn diepste wezen ongetwijfeld niet.

Maar we kunnen er wel afgoderij van maken. Wanneer we namelijk zoover komen, dat we niet meer durven handelen zonder „het ding" in onzen zak te hebben, dan begint het bedenkelijk te worden. Dan immers begint „het ding" een eigen waarde voor ons te vertegenwoordigen en gaan we „het ding" een macht toekennen, die het niet heeft.

Maar zoolang het eigenlijk is een onbewust beleven van een binding aan „het ding", dan rust datgene wat er geschiedt op gewone wetten van het zieleleven.

En zoolang behoeven wij ons, geloof ik, niet ongerust te maken, dat we afgoderij plegen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 23 december 1932

De Reformatie | 8 Pagina's

Uit correspondenties.

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 23 december 1932

De Reformatie | 8 Pagina's