GeheugenvandeVU cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van GeheugenvandeVU te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van GeheugenvandeVU.

Bekijk het origineel

OPVOEDING EN ONDERWIJS

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

OPVOEDING EN ONDERWIJS

5 minuten leestijd Arcering uitzetten

Twee Eeredoctoraten te Parijs.

In. de pas afgeloo-pen week heeft er te Parijs een tweetal' eerepromoties plaats gehad, die niet alleen de inrichting, waaraan de promoties geschiedden, en de mannen, die den docterstitel verwierven, maar ook het gereformeerde leven in Nederland tot eere strekken.

De Vrije Protestantsche Theologische Faculteit te Parijs toch besloot aan een tweetal mannen een eeredoctoraat te verleenen, — en dat wel aan een tweetal geleerden van naam, die echte discipelen van den grooten reformator zijn. Dit eenmaal vastgesteld zijnde, viel daarna de keuze op Prof. Dr H. H. Kuyper en Prof. Mr V. H. Rutgers, beiden hoogleeraar aan de Vrije Universiteit.

Dit besluit eert de betrokken Faculteit. Immers het is bekend, dat deze faculteit niet .orthodox is en zich daarvoor ook niet „uitgeeft". Dat zij niettemin nobel genoeg was om te beginnen met te oordeelen, dat alleen aan echte discipelen van Calvijn de eeretitel behoorde te worden verleend, getuigt van een hooge opvatting, waarvoor' we slechts dankbaar kunnen zijn. De Vrijzinnigen in óns vaderland hebben dikwerf een andere houding aangenomen.

Dit besluit is niet minder een groote eere voor de mannen, die den titel ontvingen. In Parijs kent men werkelijk zijn wereld wel. En door de genoemde faculteit wordt het uitgesproken, dat Prof. Kuyper en Prof. Rutgers wel het eerst in aanmerking komen om onder de zonen van Calvijn die de wetenschap in calvinistischen zin beoefenen, met eere te worden genoemd. Wij wenschen de „jonge doctoren" van heeler harte geluk. Merkw'aardig, dat nu, ruim vijftig jaar na de stichting der Vrije Universiteit, andermaal de namen Kuyper en Rutgers vereenigd zijn — en dat op zulk een wijze! Nog steeds is het waar, dat God in zijn Koninlirijk genade en eere te samen voegt.

Maar het besluit van de Faculteit te Parijs, is ook een eere voor het gereformeerde volk in Nederland. Wanneer men te Parijs twee geleerden van naam zoekt, die echte zonen van den grooten hervormer van Geneve zijn, dan wendt men zijn blikniet naar Calvijns tweede vaderland, niet naar Schotland of naar Amerika, noch naar den Paltz of naar eenig ander land, waar Calvijns optreden het stempel aan de Reformatie gaf, — maar dan ziet men naar het Noorden, naar de lage landen bij de zee, waar onder de goede gunste onzes Gods het Calvinisme zijn beste vruchten vond. Dat is een voorrecht voor ons vaderland, dat zeker niet aan de aandacht voorbij mag gaan.

De eerepromotie te Parijs van deze week is «en gebeurtenis van groote beteekenis.

Een g beuitcnis, waarvoor wij ootmoedig onzen God mogen danken.

J. W.

Een merkwaardige kentering.

De gedachte, dat de school sterken invloed) van de ouders moet ondervinden, werkt door. Die kentering in de meeningen, waar men vroeger alleen dacht aan de overheidsschool, is ook merkbaar in het kamp van degenen, die tot dusver onze tegenstanders waren. Geen wonder!

Er komt aan dien kant eenige verbijstering. Was men daar al eens ongerust, wanneer een Minister van rechts het Departement van Onderwijs, Kunsten en Wetenschappen beheerde, geheel is men ontnuchterd, nn Z.Exc. Marchant, een man van onverdacht vrijzinnige beginselen, een volbloed voorstander van het openbaar onderwijs, door de omstandigheden genoopt, aan menige plaats zijn gewaardeerde school gaat ontnemen. De oogen gaan er voor open, dat de verzorging van liet onderwijs in verkeerde handen is.

We hebben het van onzen kant altijd gezegd, de overheid komt niet allereerst in aanmerking voor het geven van onderwijs; de overheid moet wel het verwaarloosde beschermen. De overheid heeft immers geen hart, zij heeft alleen maar een beurs. En hoe noodig een beurs ook is, de school kan daaruit alleen niet leven. En nu kornt gelukkig de kentering. Op een tweetal uitingen wil ik wijzen. Ze kwamen ook reeds ter sprake in het laatste propaganda-blaadje van de Unie „Een School met den Bijbel".

De Afdeeling Haarlem van de Vereeniging voor Hoofden van Scholen in- Nederland heeft bij het Hoofdbestuur een zeer uitvoerig Rapport ingediend. Daarin werd gewezen op een andere richting in de onderwijsleiding en werd er gepleit voor de Ouderschool en niet voor de Staatsschool. De uitvoerende onderwij.sleiding, zoo wordt betoogd, dient zooveel mogelijk te worden onttrokken aan den invloed van de partij-politiek en de directe invloed der ouders op het onder-wijs van hun kinderen dient te worden vergroot. Voor zoover het bijzonder onderwijs wordt toevertrouwd aan het bestuur van kerkelijke en neutrale vereenigingen, die thans de ouders heeten te vertegenwoordigen, in dezelfde mate behoort het bestuur der openbare scholen in handen te komen van haar eigen voorstanders (niet haar dienaren). Men wil dus aan den openbaren onderwijzer zelf niet den grootsten invloed in dezen geven. Bedoeld rapport meent ook, dat het lager onderwijs beter en goedkooper georganiseerd kan worden, zonder dat iemands consciëntie geweld wordt aangedaan.

Een tweede uiting kwam op de laatstgehouden vergadering van „Volksonderwijs", de vereeniging, die bekend geworden is door haar ijveren voor de openbare school. Nu gaat ze het pleit voeren voor de neutrale bijzondere school.

Zoo zijn we op den goeden weg. We zullen dan misschien nog den dank oogsten van onze tegenstanders, wanneer ze ontdekken, hoe de strijd voor de vrije school ook hun den weg gebaand heeft, om hun ideeën te verwerkelijken en daarbij zullen ze ons niet als tegenstanders op hun weg vinden.

We zullen er wel een prikkel aan ontleenen, om in onze eigen kringen den roep te hernieuwen tot een leven naar het beginsel. De overwinning in een strijd leidt zoo gemakkelijk tot leen rusten op de lauweren. De kentering bjj onze tegenstanders T> renge ons opnieuw tot een beleven van onze schoolleus: „De school aan de ouders". Dat blijke overal in een trouw meeleven met de school en haar lotgevallen.

G. MEIMA.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 15 maart 1935

De Reformatie | 8 Pagina's

OPVOEDING EN ONDERWIJS

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 15 maart 1935

De Reformatie | 8 Pagina's