Revue 1999 - pagina 61

draaimoment op te heffen; coördinatie van deze rotaties is dus van het grootste belang.' Dr.ir. Coen van den Berg (34) heeft biologie gestudeerd aan de Landbouwuniversiteit Wageningen. Aan deze universiteit is hij bovendien gepromoveerd op 'filter-feeding' van vissen. In dit biomechanisch onderzoek werd naar een antwoord gezocht op de vraag hoe vissen kleine voedseldeeltjes uit het water zeven. Na zijn promotie in 1 993 heeft Van den Berg aan de universiteit van Cambridge gewerkt aan een onderzoek naar de aërodynamica van vliegende insecten. In december 1996 kwam Van den Berg terecht bij de afdeling Bewegingsgedrag van de faculteit Bewegingswetenschappen. De voor een buitenstaander grote sprong van biomechanica, via aërodynamica naar bewegingswetenschappen wordt door Van den Berg voorgesteld als een kleine stap. 'Of het nou gaat om de bewegingen van een mot of die van een mens, het maakt voor een onderzoeker in wezen geen verschil. Het gaat om een modelmatige, fysische benadering van de beweging van organismen', verklaart Van den Berg. 'Het is zelfs een voordeel: je weet wat er binnen andere disciplines gebeurt.' Van den Berg voelt zich thuis aan de faculteit. 'Hier wordt in de volle breedte aandacht geschonken aan de perceptie, actie en sturing van beweging. Ook het biomechanisch onderzoek van de faculteit spreekt me aan.' Van den Berg is geroerd door de tragiek van de ziekte van Parkinson. Om zich beter in de dagelijkse problemen van de patiënten te verdiepen, heeft hij enige consulten van een neuroloog bijgewoond. Vooral de betrokkenheid van de neuroloog viel hem daarbij op. 'De ziekte grijpt diep in het leven van de patiënt in. Door de chronische duur krijgen patiënt en arts een langdurige relatie met elkaar en komen er op het consult ook hele praktische zaken aan de orde.'

vrije Universiteit

amsterdam

Sturing van menselijk bewegen Van den Berg concentreerde zich op de coördinatieproblemen waar patiënten mee te kampen krijgen. Over de sturing van menselijke bewegingen is relatief weinig bekend. Om de bewegingen in kaart te kunnen brengen, werd er een stoel ontwikkeld waarmee de armbewegingen zeer nauwkeurig kunnen worden geregistreerd. De armen worden, in beugels rustend, boven twee plateaus ritmisch heen en weer bewogen. Door patiënten te laten zitten en niet te laten lopen, kon coördinatie geïsoleerd worden bestudeerd; aspecten als het bewaren van het evenwicht speelden geen rol. Bij 'lopend onderzoek' zou het niet mogelijk zijn geweest om dergelijke aspecten uit elkaar te houden. De patiënten waarmee vervolgens de experimenten werden uitgevoerd, konden zelf de grootte van de heen-en-weer bewegingen van hun armen bepalen. Daardoor kon een eventuele traagheid van de beweging worden onderscheiden van de coördinatie van de beweging. Er werden twee soorten armbewegingen geregistreerd. Bij de eerste beweging kregen patiënten de opdracht om beide armen tegelijkertijd naar binnen en naar buiten te bewegen; in de tweede (moeilijkere) beweging moesten beide armen tegelijkertijd naar links en naar rechts worden bewogen. De meetresultaten leverden verrassende inzichten op. Voor het eerst kon een onderscheid worden aangebracht tussen de symptomen en bleek duidelijk dat Parkinson-patiënten coördinatieproblemen hebben. 'Bij alledaagse bewegingen is het de vraag of de symptomen een directe relatie hebben met de ziekte, of dat het gaat om aanpassing aan een ander ongemak', licht Van den Berg toe, 'Zo lijkt het erop dat de veel voorkomende traagheid een aanpassing is aan de verminderde nauwkeurigheid van de beweging.'

De Onderzoeker

7

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen