Revue 2002 - pagina 84

Met de benoeming van Hovenier werd een begin gemaakt met sterrenkundig onderzoek aan de VU. In overleg met collega-astronomen werd gekozen voor het zonnestelsel. Uit gegevens van verstrooid zonlicht kon door berekeningen informatie worden afgeleid over de samenstelling van de atmosferen van de planeten. De resultaten konden in een later stadium worden vergeleken met gegevens van diverse ruimtesondes van NASA. Om de rekenmethoden te toetsen, werden in samenwerking met de groep Atoomfysica tevens experimenten met laserlicht en kleine stofdeeltjes in een verstrooiingskamer uitgevoerd. Meer recent werd dit uitgebreid tot verstrooiing aan plankton en slibdeeltjes in water (promotie Hester Volten in 2001). De meest interessante planeet is immers nog altijd de aarde, waarvan zowel de atmosfeer als waterkwaliteit en plantengroei door 'remote sensing' technieken kunnen worden bestudeerd. Veel oudleerlingen en promovendi vonden dan ook een werkkring bij instituten als het KNMI en het RIVM. Met sommigen van hen ontstond een vorm van samenwerking. Het werk van de vakgroep, dat veel studenten in hun afstudeerfase aantrok, leidde zo tot een hele reeks van diverse promotieonderzoeken. Zoals naar de ozonlaag en het 'gat' boven de zuidpool. Met Lidar (zoiets als radar maar dan met een krachtige laserbundel) onderzocht Ellen Brinksma (promotie in 2001) samen met enkele studenten de samenstelling van de stratosfeer in

22

Nieuw-Zeeland. Het meest recente proefschrift (Remco Braak in 2002) ging toch weer over polarisatie van het licht van Venus en Jupiter. Het sterrenkundig onderzoek aan de VU stond landelijk en internationaal goed aangeschreven. Hovenier was redacteur van enkele internationale vaktijdschriften en de universiteit van Helsinki eerde hem in 1997 met de universiteitsmedaille als erkenning voor zijn bijdrage aan het internationale onderzoek van het zonnestelsel. Ook benoemde de UvA hem in 1 999 tot hoogleraar Sterrenkunde. Op het Sterrenkundig Instituut aldaar hoopt hij zich nog geruime tijd in diverse onderwerpen uit de sterrenkunde te verdiepen. De faculteit wenst hem daarbij en in zijn persoonlijk leven nog vele goede jaren. Met dank voor veertig jaar inzet voor VU-onderwijs en -onderzoek. Emeritaat prof. dr. E. Boeker Afgelopen voorjaar nam ook prof. dr. Boeker (Natuur- en Sterrenkunde) afscheid na een lange en veelkleurige loopbaan bij onze universiteit. Boeker studeerde Natuurkunde aan de VU en werd in 1961 FOM-medewerker. Twee jaar later promoveerde hij bij prof. dr. C.C. Jonker op een proefschrift over fotokernreacties in C en O. Vervolgens ontving hij een leeropdracht voor het vak Mechanica en in 1966 volgde de benoeming tot lector in de theoretische natuurkunde. Het voorafgaande jaar bracht Boeker door in Oxford bij prof. dr. R.E. Peirls en dr D. Brink. Uit die tijd stamt de

vrije Universiteit

amsterdam

'Brink-Boeker-kracht', vaak gebruikt in berekeningen van de kernstructuur In 1 969 werd Boeker gewoon hoogleraar. In de periode tussen 1 972 en 1 996 was hij twaalf maal promotor bij een onderwerp uit de theoretische kernfysica. De grote vrijheid en het daaruit sprekende vertrouwen dat hij zijn promovendi schonk, werd door de meesten als zeer stimulerend ervaren; verscheidene van hen zijn later hoogleraar geworden, in ons land en daarbuiten. Maar kernfysica was lang niet het enige terrein waarop Boeker zich heeft bewogen (en nog altijd beweegt). Dit kwam deels door de grote en omstreden gevolgen van kernfysica voor de (wereld)samenleving: de atoombom en de kernenergie. Eindjaren zestig was intensief onderzoek gaande naar de mogelijkheid 'superzware' kernen te produceren. Slechts een kleine hoeveelheid hiervan zou nodig zijn voor een kettingreactie: een atoombom zo groot als een tennisbal. De bevordering van het maatschappelijk verantwoordelijkheidsbesef, een van de doelstellingen van een academische opleiding, zag Boeker mede daarom als een belangrijke taak van een hoogleraar. In 1 976 gaf hij een college Natuurwetenschap in de samenleving aan de UvA. Ook voor het middelbaar onderwijs leverde hij, samen met anderen, bijdragen waarin de maatschappelijke aspecten van de natuurwetenschappen werden benadrukt. Op onze uni-

Revue

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen