Studentenalmanak 1898 - pagina 103

lOI

Zij zetelt in een sfeer,

Waar gouden zonlicht gloeit;

Vergcet-mij-nietjes strooit ze in 't rond.

Die nooit zijn uitgebloeid.

En nimmer zwijgt het teer accoord

Van 't w'onderschoone lied.

Mystiek der ziel! Wie liefde mist,

Vat ook haar zangers niet!

Laat bruisen 't lied der min,

Want sterven mag het niet!

Als liefde sterft, vergaat deez' aard

En 't verste rijksgebied!

Daar is geen lied zoo schoon, zoo teer.

Verrukkend 's menschen ziel,

Als 't lied der min uit jong gemoed.

Waar dauw der liefde op viel!

AËTOS.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen