Studentenalmanak 1902 - pagina 96

„GEROEPENE DES HEEREN".

i Is in de bruidsdagen der natuur; als op glanzend schoone

voorjaarsmorgens!

Licht, leven, kracht, liefde!

Los wikkelt zich het jonge, zachte groen uit de windsels,

waarin schuchterheid en vrees voor de gure vlagen het

omsloten hielden; los, veilig zich wetend, gekoesterd zich

voelend in de liefde der stralende zon.

Stoutmoedig, met den HeftalHgen, zelfbewusten durf eener

schoone, bot uit, dringt te voorschijn de volle levenskracht

der natuur in bloesem en blad, in duizend bloemen.

En alles zingt en alles schittert; alles jubelt en alles is

schoon.

O, liefdeleven der natuur!

O, schoonheid!

Zoo was het in zijn hart; zoo bloeide zijne ziel!

L a n g had de ruwheid des dagelijkschen levens het opge-

sloten gehouden, de ruwheid der menschen. Uit worstelingen

van twijfel was het eindelijk uitgekomen, nu gestaald door

den kamp.

Ja, zijn geloof was de lentekracht van zijn leven; ja, zijne

roeping de lenteschoonheid, stralende lenteschoonheid zijner

ziel! '

Ach, ware hij dichter om te uiten al die heerlijkheid!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen