Studentenalmanak 1903 - pagina 103

IN MEMORIAM.

De dagen des menschen zijn als het gras, gelijk eene

bloem des velds, alzoo bloeit hij."

E n wij zagen ze bloeien, de bloeme, op de plaats waar

God haar had geplant, en wij hebben ons in hare schoon-

heid verblijd en in haren geur ons verlustigd.

W a n t als eene schoone en geurende bloem is hij ons

geweest, de vriend dien God ons ontnam. Niet als eene

dier vele, die door hare helle kleuren reeds uit de verte om

de aandacht des wandelaars roepen, neen, maar als eene

bloem, die bescheiden wegschuilt onder het gras, en hare

teere schoonheid schuchter verbergt voor den blik der men-

schen. W i e oppervlakkig oordeelde, mocht, zoo hij het wilde,

Jiem voorbijzien en wiens blik nooit langer op hem toefde,

dan de vluchtige oogopslag van den onverschillige, heeft

hem zeker nooit in waarheid gekend. Te vinden was hij

slechts voor wie hem zocht.

Als eene bloem. Niet als de forsche eik, die in eigen

fiere kracht zijne kruin ten hemel heft, sterk in zichzelf,

onverschillig voor wat hem omringt — maar als eene bloem,

tenger van steel, niet lichtelijk alleen omhoogstrevend; maar

zoekend naar een steunsel, waaraan ze zich vast kan klam-

pen. Moest ze dat steunsel missen, o! dan bloeide ze óók,

deze plant, maar dan beurde ze haar hoofd niet omhoog,

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen