Studentenalmanak 1903 - pagina 130

128

rende bloemen van Met, de maand der Heilige Maagd. De

stilte spreekt uit de gebaren van den eenzamen priester bij

het altaar. Zij spreekt in de buiging der devotie, in het

knielen der vroomheid, in het zacht bewegen der prevelende

lippen en der gevouwen handen die de kralen verschuiven

van den rozenkrans.

O dat mysterieuse interieur der Roomsche kerke ! Hoe

verstaan we het dwepen der aesthetici met zulk eene wijding!

Daar opeens kinderstemmen, een koor, orgelspel. Een

lied ter eere der maagd-moeder. Het zijn maar kinderen

uit de achterbuurt; het zijn ongeschoolde stemmen; onzuiver

is vaak taal en toon, maar toch hoe eigenaardig plechtig,

bekorend rein klinken die klanken op tegen de in scha-

duwen wegwijkende gewelven gedragen door de zachte

orgelmuziek:

„Is de maagd uw moeder ?"

Al maar door zingen de kinderen; het wordt donker

steeds meer en meer; de geloovigen komen en g a a n ;

eindelijk houdt het gezang op. De kleinen buigen voor het

Hoogwaardige, kruisen zich met wijwater, stappen devoot

op de teenen tot de deur en joelen dan weer daar buiten.

De laatste, die ter vesper kwam, g i n g ; de priester is

reeds verdwenen; de kaarsen worden gedoofd. E n eenzaam

brandt het eeuwige roode licht in de duisternis der kerk.

Straks zal rijzen uit de woningen de avondbee van menig

eenzaam biddende. En deze vesperklanken en deze gebeden

zullen met vele kreten, met vele vloeken, met vele zuchten,

met vele, oneindig vele uitingen van het bont geschakeerde

menschelijke zieleleven opgaan uit de roezige wereldstad

naar boven, naar boven.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen