GeheugenvandeVU cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van GeheugenvandeVU te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van GeheugenvandeVU.

Bekijk het origineel

Studentenalmanak 1914 - pagina 161

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Studentenalmanak 1914 - pagina 161

2 minuten leestijd Arcering uitzetten

„FRAGMENT"

I "^ R zijn twee bloemen die ons van twee levens spreken.

WrM Wanneer 't groote mysterie van den nacht verwordt en

M J zijn duistering verglijdt; als in 't Oosten de hemel open-

scheurt en de zonne komt als breed kinderlachen, dan

ontwaakt uit haar nachtslaap de zonnebloem; — als een kind

door moeder geroepen — heft zij den grooten kop omhoog,

ontplooit zij de gele blaadjes en, hoog op haar stengel,

zoekt zij, zoekt zij, totdat de volle stralen haar in het harte

branden en de zonnebloem de zonne k u s t . . .

Dan is er een andere bloem. Op de stille wateren van den

grooten Nijlstroom ligt zij. Als het eerste daglicht nadert, plooit

zij dicht de blaadjes en levenloos ligt zij den warmen dag,

droomend neer. Maar zie — straks komt de nacht. En als alles

stil is en de wijde woestijn zucht en hoog de maan van

jonge liefde droomt — dan ontwaakt zij uit haar narcotischen

droom en in licht-dronken zwijmel heft zij het hoofdje op, trillend

van passie en ingehouden liefdedorst. Soms, moe van spanning,

ligt zij neer maar dan plotseling, convulsief en koortsig, gaan

haar blaadjes öp als smeekende handen, als wilden zij in wilden

drift iets omvatten — omvatten het naakte lijf van den nacht en

drukken aan haar hijgenden boezem. — Zóó ligt de lotusbloem

op de wateren, mijdend den dag en — als het laatste purper

verstorven is — boeleerend met den nacht...

Zóó ook zijn er twee levens: het leven als de zonnebloem,

in het licht tot het licht en het leven als de lotusbloem in den

nacht tot duisternis. Over dit laatste leven wil ik niet spreken.

De nacht is diep en wie zal zijn zonden zeggen? Als niet Gods

engel vliegen komt door de vooze duisternis en vallen laat uit

zijn albasten schaal één druppel van gena, vergeefs zal men de

morgen beiden. Daarom, niet van den nacht en de lotusbloem

spreke ik u maar wél van den dag, van het leven dat hoog wil

gaan, dat zijn vreugde ziet in den morgen en den daverenden

zonnedans, het leven dat kussen wil het licht,

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van donderdag 1 januari 1914

Studentenalmanak | 236 Pagina's

Studentenalmanak 1914 - pagina 161

Bekijk de hele uitgave van donderdag 1 januari 1914

Studentenalmanak | 236 Pagina's