Studentenalmanak 1914 - pagina 198

188 FARRAGO

waarheid is hem niet meer waar. „Eine Offenbarung von etwas

Neuem" is de bede waarmede het drama had kunnen besluiten.

Zoo verschijnt dit drama ons als een, waarbij de mensch-

heid zelf in haar geheel de tragische held wordt. De menschheid

zelf zoekt naar een vereeniging van de ethische eischen van het

Christendom met de blijde Weltbejahung en levensdienst van

Griekenland. Doch hoezeer Ibsen ook deze gedachte heeft gekoes-

terd, toch moest hij onverbiddelijk aantoonen, hoe deze gedachte

in het leven schipbreuk lijdt; hoe Sollen en Wollen het menschen-

levens in hun strijd verwoesten, zoolang ze niet één zijn geworden

en de zedelijke eischen uit het eigen binnenste opkomen. En

juist daardoor treft ons deze tragiek zoo fel. Het is Ibsen die

over Ibsen gericht houdt, en meedoogenloos zijn eigen idealen

uiteenrafelt, onverbiddelijk, zonder één woord van zelfverdediging,

dan het slotwoord waarin zijn menschelijk gevoel als in Brand

hem te machtig wordt. En tegelijk voelen we, dat het ook onze

zaak is, die hier behandeld wordt, en de waarschuwende stem

van Ibsen doet ons 6f een nieuw pad inslaan om te vinden wat

we zoeken, óf overtuigt ons te meer van de verhevenheid van

ons Christelijk ideaal, beeld Gods te zijn.

Deze gedachte aan een derde rijk vinden we nader uitge-

werkt in een getuigenis, dat Ibsen van zijn eigen gedachtenwereld

gegeven heeft in een tafelrede bij een feest in het „Grand Hotel"

te Stockholm op 24 Sept. 1887. Ibsen sprak aldus: „Man hat

gesagt, auch ich habe, und zwar auf vorgeschobenem Posten,

das meinige dazu gethan, eine neue Zejt heraufzuführen in den

Landen. Ich bin im Gegenteil der Meinung, dasz die Zeit, in der

wir leben, mit der gleichen Berechtiging als ein Abschluz be-

zeichnet werden kann, und dasz daraus eben jetzt ein Neues

erstehen will. Ich glaube nämlich, dasz die naturwissenschaftliche

Lehre von der Evolution auch für die geistigen Lebensfaktoren

Giltigkeit hat. Ich glaube, dasz wir am Vorabend einer Zeit stehen,

da der politische Begriff und der sociale Begriff aufhören werden,

in ihren gegenwärtigen Formen zu existieren, und dasz sie beide

zu einer Einheit verwachsen werden, die fürs erste die Bedin-

gungen zum Glück der Menschheit in sich trägt. Ich glaube, dasz

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen