Studentenalmanak 1914 - pagina 170

160 FARRAGO

gelingen, dat vandaag gebeurde, wat den voerman nog nóóit

overkomen was, dat een boertje, die „mêe" wilde, wel drie maal

„Hei! Hola!" moest roepen, eer Hein door een ruk aan de leidsels

de bus tot staan bracht.

* *

*

'n Conducteursplaats?! Hij, Hein, — conducteur, hij, de

man, voor wie 't eigen spul z'n trots en z'n glorie uitmaakte,

die daar in z'n eigen boeltje de baas was, — — hij, Hein, op

z'n ouden dag conducteur aan de trém, néén, dat nooit! — Z'n

paarden — die goeie, trouwe beesten — verkocht; z'n „bus" —

pas voor duur geld opgekalefaterd en geverfd — voor oud hout

geveild; hij-zelf voortaan ondergeschikte, hij, die in zékere zelf-

bewustheid zooveel lange jaren nu al troonde op den bok van

zijn eigen wagen,... hoe was 't in de lieve wereld mogelijk!

En dan, wat 'n werk nog! Hij, Hein, kaartjes knippend en

afscheurend, 'n bezigheid, die warempel de eerste de beste jongen

van 't dorp verrichten kon, hij, Hein, trekkend aan zoo'n een-

tonige bel, stel je voor, Hein, wien het schelle geluid van z'n

geelkoperen hoorn — wel vol deuken, maar hèm nog 'n herinnering

aan den Franschen tijd, toen z'n grootvader zaliger meevocht

tegen Napoleon — nog altijd de ooren streelde.

Hij, Hein, wien de drang naar zelfstandigheid in 't bloed

zat, die, al vroeg door z'n vader van school genomen, zich eerst

als 'n kwajongen achter op de treeplank —• de hoorn slingerend

om z'n lenden, de pet scheef op 't hoofd — aan het handvat

moest vasthouden, om niet te vallen, — later als een trouw zoon

z'n vader terzij stond, en, toen ie ouder werd, mèt hem de zaken

had gedreven, — hij conducteur,.. conducteurr...?!, het schrijnde

hem door de ziel — — —

Zóó mijmerde Hein voort: de zon was nu ondergegaan en

reeds lag heel de omgeving in 't half-donker gehuld, doch de

paarden sjokkerden, staag met den kop rukkend, hun gewone

daagsche gangetje, tot zij omstreeks negen uur den stap ver-

traagden: hier was het eind van hun tocht.—

Hein wierp de leidsels over de paarden, sprong van den bok

en schudde meewarig het hoofd, als deed hij reeds heden z'n

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen