Studentenalmanak 1923 - pagina 112

102 'N BRUILOFT OP DE „PLAATS"

verder alles, wat ze den hongerige nog bieden mochten,

onder de ,,schepsels" wordt verdeeld, en dat wel op 'n wijze

en met 'n mededeelzaamheid, die een communist tot tranen

zou bewegen.

Als ook de avondmaaltijd is afgeloopen, die de last van

vele toasten niet te verduren heeft gehad, komt het uurtje,

waarin er veel wordt gerookt, veel „grapjes" gemaakt, veel

„geselst" en veel gebluft, In de heerlijke voor-avond heeft

men zich naar buiten begeven en overal liggen grootere en

kleinere groepjes verspreid, onder blackwattle- en blauw-

gomboomen. Sommige jong-kèrls geselsen met de nooiens,

of met één bepaalde ,,nooi", aldus vergezichten van nieuwe

bruiloften ontsluitend.

Het begint donkerder te worden en men gaat weer naar

binnen toe, waar, mèt de gasten, leven en vroolijkheid ge-

lijktijdig intocht doen. Op geluk en voorspoed van het jonge

paar wordt menigmaal geklonken en vloeit de roode wijil

door dorstige kelen. Iemand neemt een „concertina" en be-

gint te spelen het zelfs ook hier populaire „Wanner kom ons

trouwdag, Gertjie", waarop allen het in koor zingen.

Nu worden er in Zuid-Afrika weinig Boerenbruiloften of

zelfs „partijtjes" gehouden, waarop niet een concertina en

een vaardig bespeler ervan aanwezig zijn. Daar zit trouwens

iets achter en zulk een instrument vervult een biezondere

rol. Er zijn n,l, twee dingen, waartegen in Zuid-Afrika met

buitengewonen ijver door dominee en ouderling wordt te

velde getrokken: het kaartspelen (dat de Boeren echter zel-

den „om .geld" doen) en het dansen. En nu is er moeilijk

iets te bedenken, dat men liever doet dan juist die twee

dingen. Gedanst wordt er bij alle mogelijke festiviteiten, op

alle partijtjes. Is men echter ergens, waar de heer des huizes

het dansen niet goedkeurt, dan moet de concertina op het

psychologisch moment ingrijpen en beginnen te spelen. Er

wordt gewacht, tot de wijn ook het hart des huisvaders en

dat der htiisvrouw heeft vroolijk gemaakt, en totdat de

feeststemming zoodanig is geworden, dat 'n „dansverbod"

als een harde wanklank de vreugde zou verstoren.

Ook oom Sarei was tegen het dansen gekant, en als de

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen