Studentenalmanak 1953 - pagina 242

tot Maria bidden, die heiligen aanroepen, en de Raad zal het in

meerderheid met vreugde begroeten, kan het, gezien zijn opzet,

slechts toejuichen, wanneer de katholieke kerk zou toetreden. Daar

bevind ik mij dan samen met hen, die de mis bezitten, volgens de

reeds genoemde Catechismus een vervloekte afgoderij. Het is heel

goed denkbaar dat ik bij evangelisatie in het zuiden, onder dezelfde

rooms-katholieken, betrokken ben. Dat hier moeilijkheden rijzen,

spreekt voor zichzelf, ook al handhaaft men, gelijk schrijver dezes,

met volle overtuiging de Wereldraad en al juicht men de deel-

neming van Rome toe. Deze zelfde Wereldraad telt trouwens voor

het heden al leden, welke naar grieks-orthodoxe of naar oud-katho-

lieke trant de mis vieren.

Laten wij het niet te ver van huis zoeken. Een zeer oppervlakkige

maatstaf voor enig begrip van de oecumenische opdracht is, of een

Nederlands christen-academicus in rust kan aanhoren — ik zeg te

dezer plaatse nog niet eens dat hij dit standpunt delen moet — hoe

er een brok oecumenische arbeid aanwezig is in christelijke scholen,

in christelijke organisaties op onderscheiden gebied; of een Neder-

lands christen-academicus kan verwerken — opnieuw behoeft hij

deze overtuiging niet tot de zijne te maken — dat ik persoonlijk de

doorbraak mede als een oecumenische bedreiging zie; dat ik per-

soonlijk — om tot het strikt kerkelijke terug te keren — vurig hoop,

dat de hervormde kerk tegen haar taak zal zijn opgewassen, doch

dat ik tevens ernstig vrees, dat zij het rechte pad nog niet heeft

ingeslagen, dat zij te veel spreekt en te zelden handelt, te krachtig

getuigt en te zwak belijdt, met het gevolg dat zij, die zich zo gaarne

de vaderlandse kerk noemt, reeds in de vaderlandse oecumene —

indien deze uitdrukking voor een ogenblik aanvaardbaar is — te

kort schiet. Het is mijn stellige mening, dat zij na 1945 weinig tot

de eenheid der belijders heeft bijgedragen, dat zij, toen zij de ver-

antwoordelijkheid nam voor het volk in al zijn geledingen en in

elk van zijn levensopenbaringen meer deed, of beter gezegd, nog

weer minder deed dan goed was, daar zij zich te nauw aan de natie

bond en zich dientengevolge te zeer onttrok aan het, los van iedere

nationale gebondenheid, getuigenis geven aan de waarheid.

Daarom ben ik nog niet blind voor de bizondere tekortkomingen der

gereformeerde gezindte, die als voornaamste de gereformeerde bond

in de hervormde kerk, de gereformeerden, de vrijgemaakten en de

christelijke gereformeerden omvat. Verstarring, een houding die de

indruk vestigt dat men alleen op de wereld is, het zich krampachtig

vastklampen aan bijkomstigheden, geestelijke eenkennigheid, gemis

232

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen