Studentenalmanak 1959 - pagina 103

H . M. C. Schippers

Het overlijden van Hans Schippers is plotseling gekomen, en heeft

iedereen volkomen verrast. Het is niet eenvoudig om de juiste

woorden te vinden, voor een ,,ln memoriam", want Hans Schippers

hield nu eenmaal niet van zulke dingen. Toch geloof ik dat het

juist is, dat er iets gezegd wordt over datgene wat hij voor zijn

vrienden is geweest. Want wij zijn dankbaar voor de vriendschap

die we van hem ondervonden hebben.

Hans Schippers gaf zijn vriendschap niet direct. Vele corpsleden

kennen hem dan ook als iemand die stroef kon zijn, en die voor

een fel debat ook niet uit de weg ging. Zijn scherpe, en streng

logische redeneertrant, heeft menigeen in het nauw gedreven,

terwijl ook zijn onvermoede en speelse associaties en woord-

spelingen een ander wel eens in verwarring konden brengen.

Er zat in dit alles een trekje van plaagzucht en het heeft ons dikwijls

geamuseerd om hem bezig te horen tegen deez' of gene.

Maar toch zat er in de felheid waarmee hij spreken kon, een be-

hoefte aan contact. Hij hield er niet van zijn tijd pratend te ver-

morsen, maar een gesprek waarin hij de ander leerde kennen,

was voor hem een waar genoegen!

Zijn vrienden hebben dat ondervonden. Hij was een vriend van

grote waarde, en zijn vriendschap betekende iets. Hans Schippers

kon ook heel vriendelijk zijn en hij verstond de kunst om te

luisteren en met een enkel woord te heipen. En het mooie van

zijn vriendschap was zijn trouw, zijn medeleven, en de grote inte-

resse die hij had voor alle vreugde en zorgen van zijn vrienden.

Ook zijn dispuut F.O.R.V.M, heeft van deze dingen veel onder-

vonden. Tijdens zijn ziekte, volgde hij vanuit het Studentensa-

natorium met de grootste belangstelling alles wat er in Amsterdam

gebeurde, en toen hij weer genezen was, nam hij direct weer aan

het actieve studentenleven deel. Ook tijdens zijn tweede ziekte-

periode, heeft hij dit contact met zijn vrienden onderhouden,

en dat is door hen zeer gewaardeerd.

Tijdens zijn ziekte-perioden, hebben wij hem ook nog op een andere

manier leren kennen. De stilte en de rust gaven hem een zeker

evenwicht, hij las veel en hij had de gave om het gelezene op een

bijzondere manier te verwerken. Hij had een uitgesproken aan-

leg en een groot gevoel voor schoonheid, wat dan ook heel duide-

lijk uitkwam in zijn brieven. Hij merkte kleine dingen op, en bracht

93

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen