GeheugenvandeVU cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van GeheugenvandeVU te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van GeheugenvandeVU.

Bekijk het origineel

Studentenalmanak 1964 - pagina 264

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Studentenalmanak 1964 - pagina 264

2 minuten leestijd Arcering uitzetten

Het begon met een nietig krantenberichtje, dat in simpele bewoordingen

verhaalde hoe op een dag een kleine Afrikaanse kafferkraal werd over-

vallen door een geheimzinnige lachepidemie, tengevolge waarvan de

gehele bevolking een vrolijk, doch onverbiddelijk einde vond in een

gierende lachstuip. Een delegatie Russische geleerden, in de hoop het

lachvirus te ontdekken, welks bestaan theoretisch was aangetoond,

begaf zich op deze informatie in allerijl naar de plaats des onheils en liet

zich door de plaatselijke autoriteiten - allen grote kaffers - belasten met

het onderzoek. Na het verstrijken van de quarantaineperiode klemde

men de kaken opeen, drukte zich de tropenhelm diep in de ogen en

begaf zich in het besmette gebied. Twee volle dagen zoch men tevergeefs.

De derde dag echter meende men achter een bosje een zwak gegiechel

te horen en ja hoor, daar lag het lachvirus zich zacht kirrend te koesteren

op een pisangblad, de oogjes gesloten tegen de schelle tropenzon. De

potigste wetenschapper trad naar voren. ,,Ha, kleine rakker", riep hij

uit, „daar heb ik je dan eindelijk." En vóór het virus zich realiseerde

wat er gaande was, bevond het zich reeds op de kille bodem van een

reageerbuisje. Eerst klauwde het wanhopig tegen het glas, maar verviel

tenslotte in een somber en kwijnend stilzwijgen. Geen glimlachje kon

er meer af.

Gedurende de overtocht naar Rusland hing het kleine leventje aan een

Sowjet-draadje. Met de toekenning van de officiële naam vi-Rus, werd

het virus genationaliseerd om aan wetenschappelijk onderzoek te wor-

den onderworpen. Het is moeilijk om lang kwaad te blijven en in het sta-

biele en vriendelijke laboratoriumklimaat liet het diertje zich dan ook

weldra van zijn zonnigste zijde zien. Op een mooie morgen deelde

het zich in tweeën, omhelsde zijn wederhelft en plantte zich in minder

dan geen tijd sneller voort dan het geluid.

De tijd was rijp voor een experiment. Een gewone kers werd met de

incestueuze nazaten van het oorspronkelijke lachvirus ingespoten en zie,

het resultaat was verbluffend: de kers lachte zich een kriek, de kriek

264

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van woensdag 1 januari 1964

Studentenalmanak | 358 Pagina's

Studentenalmanak 1964 - pagina 264

Bekijk de hele uitgave van woensdag 1 januari 1964

Studentenalmanak | 358 Pagina's