Vrije Universiteitsblad 1949 - pagina 96

••••«••••••lllHi

De weg gaat klimmen Als inleiding van een behartigingswaardig artikel schrijft het maandblad'Succes' i a h e t Octobernummer: 'Als de spoorbaan omhoog begint te lopen, staat er naast de rails een signaal. Het is een waarschuwing voor den machinist: 'Geef Uw trein meer vaart, want ~ de weg gaat klimmen.'' I n het artikel worden de zakenmensen aangespoord om alle aarzeling en laksheid op zij te zetten en aan te pakken, nu we aan het begin van een nieuwe periode staan. En dan stelt Succes o.a. deze vragen: Bent U klaar om de helling te nemen ? Is het apparaat van Uw zaak goed in orde ? Bent U geestelijk voorbereid op de periode van grote activiteit ? Kunt U de trein genoeg vaart geven om de helling zonder vertraging te nemen ?

Bij ons werken voor de Vrije Universiteit en bij de voorbereidingen tot het werk zouden we best eens kunnen luisteren naar de zakelijke adviezen van 'Succes'. Het zou voor de gezondheid van onze V.U. actie zeker goed kunnen zijn, eens enige van de staalpiUen te slikken, die Succes gewend is zijn lezers voor te zetten. Wie weet of de stuwing van het bloed in de organisatie er geen zeer gunstige invloed van zou ondergaan. Ook bij ons V.U. werk is de weg, die voor ons ligt, een klimmende weg. Een heUing die we zullen moeten nemen en waartoe we ons zullen moeten inzetten met alle energie. Met de energie, die alleen het geloof geven kan en waarbij wij bereid zijn het offer te brengen. De vragen, die 'Succes' stelt, leggen we ook graag aan onze organisatie ter overweging voor, vooral aan de ringvergaderingen die dezer dagen worden gehouden.

De helling nemen Kort geleden kwam een ex-secretaris van een der provinciale comité's aan het V.U. bureau praten over de actie, die voor de V.U. gevoerd moet worden. Hij meent — en terecht — dat nu meer dan ooit die actie onze bijzondere belangstelling nodig heeft, en voerde daarvoor in het gesprek aan, dat de belangstelling voor de Vrije Universiteit bij een groot deel van ons volk niet meer zo intens is als voor 25 jaar. Niet dat er bezwaren zijn — dat zou nog van belangstelling getuigen — maar er is een zekere lauwheid en dat wel niet alleen ten opzichte van de V.U., maar toch ook ten opzichte van haar. Artikelen over onze Universiteit leest men niet meer zo, met haar wedervaren leeft men niet meer zo mee. Hoe — was de vraag in het gesprek — hoe bereiken we, dat de band tussen Universiteit en volk wordt versterkt en hoe wekken we opnieuw de belangstelling, buiten welke een Universiteit als de onze niet leven kan ? Men kan over de band tussen onze Universiteit en ons volk ook, en met recht, op een andere wijze spreken. E n dan wijzen op het feit, dat de geschiedenis en groei van de Vrije Universiteit één getuigenis is van de trouw van ons christenvolk. Men kan wijzen op de toename van het aantal van hen, die haar door hun financiële steun in stand houden. Een toename, die vooral in de laatste tien jaren wel zeer sterk spreekt, zodat in totaal reeds ca. 70.000 leden en contribuanten en ca. 60.000 spaarsters Vrouwen V.U. Hulp aan het Bureau geboekt staan. E n niemand zal willen betwisten de grote betekenis van deze cijfers en van de liefde die-er uit spreekt. Evenmin willen we vergeten dat een grote schare van mannen en vrouwen, zonder enig eigenbelang, jaar i n . 2044

jaar uit voor onze Universiteit hun tijd en krachten geven in werk, dat niet altijd gemakkelijk en maar zelden prettig is. E n t o c h . . . . ook bij het bedenken van dit alles blijft er ongetwijfeld nog reden voor de klacht, dat de belangstelling niet meer zo intens is, dat er-wel gehoorzaamheid is bij velen, doch de liefde bij slechts weinigen naar buiten treedt. Dit te verbloemen, zou gevaarlijk zijn. Het niet te loochenen feit — dat werkelijk niet aUeen de Vrije Universiteit raakt — onder de ogen zien, kan meewerken om verbetering te krijgen. En graag geven we daarom deze opmerkingen in ons V.U. blad door. . De heUing nemen — schreven we boven dit artikel. Het is een klimmende weg, die we in geheel onze christelijke actie en ook met onze Vrije Universiteit in dezen tijd gaan, en voor ons geldt het gevaar en de moeite daaraan verbonden in zeer bijzonderen zin. Immers, zo is onlangs terecht opgemerkt: we staan met onze Vrije Universiteit op een keerpunt in haar geschiedenis. Enerzijds is daar de sterke uitbreiding die aanstonds na de bevrijding ter hand moest worden genomen en die nog telkens en in versneld tempo doorgaat. Een uitbreiding, die enorm zware lasten oplegt, zo zwaar, dat ze zonder overheidssteun niet te dragen zijn. Aan de andere kant is daar de wijziging van de hoger onderwjswet, waardoor ongevraagd en onverwacht de subsidiëring ook van de Vrije Universiteit een feit werd. Over die subsidie schrijven we hier nu niet. Alléén: vergeten we niet, dat die rijkssubsidie ook inhoudt de dreiging dat Vrije Universiteit en volk losser,yan elkaar komen

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen