Vrije Universiteitsblad 1950 - pagina 106

/

Dankbaar voortgaan Zeer geachte medespaarsters Het doet mij groot genoegen, dat ik in deze bijeenkomst van 'Vrouwen V.U. Hulp' iets mag zeggen. Toen de vorige keer de jaarvergadering van de Vrije Universiteit in Middelburg gehouden werd — dat is nu bijna een kwart eeuw geleden — kon ik niet mee gaan; maar ik herinner ze mij nog wel, want ik kreeg als troostprijs profetenbrood en boterbabbelaars, die heerlijk smaakten, en het was verpakt in alleraardigste blikken trommeltjes, die ik nu nog steeds gebruik. Wat is er sindsdien veel gebeurd. De wrede wereldoorlog is over ons land gegaan en Zeeland behoort tot de delen die het zwaarst getroffen zijn. We hebben met Zeeland medegeleefd in angst en beven, toen het bij de invasie der geallieerden geteisterd werd, en de jammer van deze provincie tevens voor Nederland het begin werd van de bevrijding. Maar Zeeland is weer herrezen! — En al zijn ook voor U de moeilijkheden nog lang niet weggenomen; nu Middelburg ons weer ontvangen kan, mocht ik niet thuis blijven, maar was het mijn volle begeerte om deze vergadering bij te wonen. Nu wij dan ook hier n\et elkander bijeen zijn in dit opnieuw aan de zee ontwoekerd land, nu gaan die laatste jaren in een flits aan onze ogen voorbij en rijs.t diep uit ons hart dankbaarheid aan God voor de uitredding uit den nood. Sinds de laatste jaarvergadering te Middelburg is veel veranderd, ook met betrekking tot de Vrije Universiteit ; om mij te bepalen tot de busjesactie: die is eerst later begonnen — in 1932. Hoe die actie ontstaan is ? Och, eigenlijk heel eenvoudig; de Here doet in het hart een gedachte opwellen en als wij dan in het geloof en in biddend opzien tot Hem de zaak aanvatten, dan is het achteraf bezien alsof alles vanzelf liep. Wij zijn van meetaf bijzonder gezegend. Toen in 1932 het 'V.U.plan 1937' werd opgericht, was de aanvankelijke gedachte om een bepaald bedrag te verzamelen, teneinde in 1937, bij de herdenking van den honderdsten geboortedag van Dr Abr. Kuiper, dit aan de Vrije Universiteit aan te bieden. Wij vrouwen hadden als ideaal dat dit bedrag dan zou strekken voor de Medische faculteit. Maar H. H. Directeuren maakten hiertegen bezwaar. Immers pas in 1930 was de Wis- en Natuurkundige faculteit opgericht, die zeer veel kostte en nog maar aan het begin van haar ontplooiing stond. Deze faculteit • Causerie van Mevrouw S. Verdam-Okma, voor de Vergadering Vrouwen V.U. Hulp te Middelburg op 5 Juli 1950 2152

was in het uitbreidingsplan der Universiteit bedoeld als de 'brug' om tot een Medische faculteit h- komen en nu mocht men dat jonge spruitje niet vooibijzien. En zoals wij vrouwen zijn, 'altijd volgzaam', om Lot het doel te geraken gingen we, eerlijk gezegd 'niet van heler harte', sparen voor de Wis- en Natuurkundige faciliteit, maar op het busje mocht slaan: Medische en Wis- en Natuurkundige faculteit!!! En het was allen als een wonder zoals deze actie gezegend werd. Als God zegent wie zal het keren, kwam ons aldoor in het hart en op de lip[)en en toen we de 27ste October 1937 ,— het was dien dag stralend weer — in de Apollohal het eindbedrag aan den President-directeur Dr H. Colijn kwamen aanbieden, liep ons aller hart over van lof en dank aan den Here die ons deze actie geschonken had. Toen, in 1937, stonden wij voor de vraag: wat nu? Het plan was opgevat als een vijfjarenplan en die vijf jaren waren verstreken, het doel was bereikt. Dus nu ophouden? Maar (zo rezen verschillende stemmen bij onze vrouwen) dat mag niet, dit werk is zo zeer gezegend, het is ons zo duidelijk geworden dat hier voor ons, vrouwen, een schoon arbeidsterrein ligt, dat wij moeten voortgaan; hier is in die vijf jaren zulk een organisatie opgebouwd ten bate van de Universiteit, dat wij ze niet ongebruikt mogen laten. En toen konden wij niet anders doen dan uit den grond van ons hart het aan onze vrouwen toeroepen: 'dankbaar voortgaan' en, gij weet het, wij gingen voort. Ter gelegenheid van de 70ste verjaardag van vader Colijn (wij denken even met weemoed in het harte aan hem en Mevrouw Colijn terug en eren heji;) mochten we weer 26000 spaarsters noteren en de medewerking van deze vrouwen hem aanbieden met de belofte alles in het werk te stellen om de 50000 te halen. De wrede oorlog en de meedogenloze bezettingstijd bemoeilijkten en vertraagden in grote mate iiet uitbreidingswerk van onze actie. En merk nu eens op het grote wonder van den H^re aan onze Vrije Universiteit. O, enkelen ontvielen haar. Dr Colijn en Prof. Rutgers, zij werden weggevoerd en kwamen om door ontbering en uitputting; Dominee Ferwerda werd gefusilleerd; ook verschillende studenten vielen in den strijd van het verzet; de krachten van Prof. Oranje waren gesloopt. Maar de zaak bleef behouden, de Universiteit was niet bezweken voor de verleiding van den vijand', en aan het eind van de onderdrukking kon zij weder opstaan; allerwege in het land geëerd om de principiële en vastberaden houding welke zij

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen