Vrije Universiteitsblad 1958 - pagina 6

. E. Diêmer!

„De Krantenprof." Vi ij komen hoe langer hoe meer mensen tegen die aan onze Vrije Universiteit gestudeerd hebben. Dit ligt voor de hand nu het aantal studenten siuds de laatste wereldoorlog meer dan verdubbeld is en thans al bijna 2400 bedraagt. Maar deze toename hangt direct samen met de \'ermeerdering 'van het aantal wetenschappen, waarin gedoceerd wordt en dit veroorzaakt het verblijdende feit. dat wij op telkens meer plaatsen en posten van ons volksleven leerlingen van de V.U. ontmoeten. Er is een leger van hoogleraren dat al zó talrijk is, dat de rector magnificus zich bijna een hoofdman van honderd kan noemen. Telt deze bij zijn collega's-professoren ook de privaatdocente», lectoren en bovendien als onderofficieren de «Bsistenten dan komt hij met een paar pelotons zelfe hovende honderd. En dezen vormen een zeer selecte tiuep van specialisten. Het aloude drietal van theologie, lechtsgeleerdheid, letteren en wijsbegeerte is al lang uitgebreid niet geneeskunde, A\is- en natuurkunde, en economie. Dit jarenlang begeerde en eindelijk verki-egen vijftal bevat een groot aantal onderdelen. En zo zien wij als oud-studenten van de Vrije leraren, artsen, advocaten, economen, socidloge/i, predikanten, maar ook pedagogen, psychologen, notarissen, belastingspecialisten, biologen, hemici, astronomen, politici, farmaceuten, verzeke^ngsdeskundigen en nog andere afgestudeerden. Een indrukwekkende schare van geleerden die op de meest verschillende plaatsen ons volk dienen met hun wetenschap op kansel en katheder tot in werkplaats en huiskamer toe. Volledig is zo'n bezetting echter niet. Denk maar aan de technische wetenschappen, waarvan Delft sinds kort zijn monopolie moest opgeven bij de opkomst van Eindhoven. Maar bovendien, U hoort steeds van de gecompliceerdheid van het leven en van de verregaande specialisering? Nu, dan begrijpt ge dat er aan de uitbreiding van het aantal leerstoelen aan een universiteit nog geen einde te zien is. En dat de V.U. zich haasten moest en m^oet om niet al te zeer achterop te raken. Wij hadden tot voor kort dan ook nog een hinderlijke lacune. Niemand doceerde tot nxi toe over de toch wel uitermate belangrijke en actuele vragen betreffende de journalistiek. Wat is een krant? Wat moet en mag een krant wel en wat niet? Zij geeft informaties en levert commentaar; zij biedt ontwikkeling en ontspanning en wel zó afctueel en zó intensief, dat wel haast ieder die lezen kan tevens krantelezer is. We vragen iemand niet meer: Leest u een krant? Maar: Welke krant leest u? Ea al» ge even doorpraat, hoeft ge het al niet meer te

vragen, dan hebt ge het al gemerkt uit welke hoek ,d? wind waait. Ce kunt immers niet alleen direct al de abonnee op de N.R.C, onderscheiden van die op Dè Waarheid, maar als ge wat scherper toekijkt ook Wel de man die trouw is aan Trouw van hem di<! de gezelligheid van De Rotterdammer prefereert. Welke socioloog zal otis eens de invloed van de dagbladen in kaart brengen? De krant is eenmassaprodufct, dat de massa in zijn greep heeft. Is het al niet zó, gelijk iemand voorspelde, ,,dat massa's mensen iets niet willen, tenzij hun verteld wordt, dat ze het willen. Iets ^vordt belangrijk als men er over leest in de pers of er over hoort via de radio en televisie. Het betekent, dat steeds meer mensen bij hun beslissing wat belangrijk 'is of niet, uitgaan van de aandacht, di'é er in de kranten aan wordt besteed". Dit citaat ontleende ik aan een vorig jaar verschenen brochure van Dr. E. Dieiher „Moeilijkheden en mogelijkheden voor de Christelijke krant". Dit beknopte, pittige geschrift zou als eerste opepbare les kunnen dienen bij het optreden van de kort geleden door de Vrije Universiteit benoemde lector voor de journalistiek. Aangezien echter de auteur zelf deze lector is, moest hij met iets anders voor dé dag komen. Nu, iemand die gfïwend is dag aan dag als nieuws te bieden dat wat nieuw is, zou \vaarlijk voor zijn publieke ambtsaanvaarding geen oude koeien uit de sloot gehaald hebben. Hij verklaarde trouA\'ens zelf, „een christelijke beoefening van de journalistiek staat feitelijk nog aan het begin". ' Wij feliciteren de hoofdredacteur van ,.De Rotterdammer" met de hem verstrekte opdracht. Het zal hem deugd doen deze mogelijkheid verkregen te hebben. Wij Mensen de V.U. en ons volk geluk met dit initiatief. Het hoort bij onze Universiteit, wier opi'ichter zelf een christelijk dagblad - de onvergetelijke Standaard! - in het leven riep en het noemde „het paard, dat hij bereed, om des te sneller zijn levensdoel te bereiken". Dr. Diemer is oud-leerling van de Vrije, evenals zijn echtgenote, gepromoveerd in de rechten. Dat mevrouw Diemer-Lindeboom, een kleindochter van wijlen professor L. Lindeboom uit Kampen, in het publieke levfn.; zo'n goede bekende onder ons is, kan onze nieuwe lector steunen en stimuleren, zodat ook hierdoor' AeiWM'i^n volk dicht bij elkander blijven. • ' De moeilijkheden en mogelijkheden voor de dagbladpers en met name die voor de christelijke krant zullen dus aan de Vrije thans officieel aan de orde' worden., gesteld!. 2742

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen