Vrije Universiteitsblad 1970 - pagina 124

slechts op de agenda van de eerstkomende Algemene Vergadering geplaatst, indien het tenminste zes maanden vóór die vergadering bij het bestuur is ingediend. 3. Het bestuur doet het voorstel tot wijziging tenminste drie weken voor de vergadering aan de leden, de plaatselijke afdelingen en de plaatselijke correspondenten toekomen en voorziet het van een toelichting of — indien het voorstel niet door het bestuur zelf wordt gedaan — van een gemotiveerd praeadvies. 4. Het bestuur wint over een voorstel tot wijziging het advies in van de Raad van Bijstand en doet bij de toelichting op het praeadvies mededeling van het gevoelen van de Raad." Dit houdt dus in dat we in Deventer ,,ja" konden zeggen tegen het voorstel van de directeuren; we konden er ook ,,nee" tegen zeggen; we konden allerlei inlichtingen krijgen om tot dat ,,ja" of ,,nee" te komen; maar we konden geen amendementen indienen en er was op dat moment geen statutair gewettigde mogelijkheid om er een voorstel inzake de naam van de Vereniging door te krijgen. Velen kwamen er pas achter tussen de bedrijven door van een spannend debat, hoe strak de regels waren waaraan de hele vergadering zich moest houden.

de nieuwe grondslagformulering. Het handhaven van het woord gereformeerd in de naam sprak hen ook weinig aan. Het ging hun om het karakter van de universiteit. Dat moest duidelijk reformatorisch zijn. Het zei hen te weinig dat prof. Berkouwer met klem betoogde dat het zich willen laten terugroepen door het evangelie het inbegrip is van al wat men reformatorisch mag noemen. En het zou ook wel niet voldoende zijn geweest hun toe te voegen, dat wij de geweldige dynamiek, die in het woord gereformeerd zit, er niet uit moeten emmeren, door er vanuit te gaan dat een vereniging voor wetenschappelijk onderwijs met een gereformeerde grondslag deze laatste persé onder moet brengen in formulieren. Maar aan de andere kant was het natuurlijk ook best te begrijpen dat men juist bij dit punt klaarheid wilde. Daar zit van alles achter. Men kan denken aan de kwestie van de plaats van de kerk en van de kerkelijke belijdenis voor het hele persoonlijke leven. Men kan denken aan de groei van de universiteit met zoveel nieuwe hoogleraren en studenten, ook afkomstig uit een ander milieu dan waaruit de universiteit vroeger feitelijk alleen haar studenten en docenten wierf. Men heeft gehoord dat er vele actieve hervormden aan de uni-

versiteit zijn. Men begrijpt de vraag van deze hervormden, waarom hun predikanten niet kunnen worden opgeleid aan de universiteit waaraan zij zelf werken. Moet die situatie zo blijven als ze nu is ? Wat is in dit opzicht de mening van de kerken ? Wat is de mening van de universiteit zelf.' Het is een zaak met bijzonder veel en ook gevoelige kanten. En het was blijkbaar niet mogelijk geweest om over deze zaak zo veel en zo grondige en afdoende informatie van te voren te geven, dat deze kwestie door de vergadering vlot werd behandeld. De mij voor dit nummer toegemeten ruimte zal nu wel meer dan verbruikt zijn. Er staat ons nog heel wat te doen tussen Deventer en de vergadering, die D.V. op 6 februari 1971 in Utrecht zal worden gehouden. Er zal over allerlei dingen nog moeten worden gesproken en misschien heeft ook ons VU-blad gelegenheid op bepaalde facetten nader in te gaan. In elk geval kan ik aan de lezers meedelen dat onze vorige eindredacteur, de kerkhistoricus prof. Nauta, bereid is in een volgend nummer iets te schrijven over enkele historische opmerkingen, die gemaakt werden door dr. Weijland uit Arnhem. R. Schippers

Het derde aspect Het derde aspect van de achtergrond van een zekere hapering en aarzeling lag in het feit dat men in het gezelschap, dat in Deventer bijeen was, niet voldoende inzicht kreeg in wat voorgesteld was omtrent de verhouding tussen de kerken en de theologische faculteit. Voorgesteld was om daarover in de statuten op te nemen: ,,Het wetenschappelijk onderwijs in de faculteit der godgeleerdheid omvat mede de voorbereiding tot het bekleden van het ambt van dienaar des Woords. Te dezer zake kan de Vereniging overeenkomsten met kerken aangaan." Voor het besef van een aantal deelnemers aan de discussie was de bespreking van dit voorstel het goede moment om de puntjes op de i te zetten. Dat gebeurde volgens hen onvoldoende bij

6

FIKSE AANLOOP TOT DE EXTRA VU-DAG AIs we niet oppassen, worden extra VU-dagen een gewoon verschijnsel en moeten we ooit gaan praten over extra extra VU-dagen. Zover is het nog niet, want het is tenslotte nog maar de tweede extra VU-dag die we in de verte zien naderen. Precieser gezegd: men hoopt hem op 6 februari 1971 in Utrecht te kunnen houden. Een grote verrassing zal deze aankondiging niet vormen.

want het zat er na Deventer dik in, dat de VU-vereniging nog eens bij elkaar moest komen om te praten over de grondslag en over de bestuursstruktuur van de universiteit. Overigens moeten we niet menen dat we er zijn met op de avond van de 5e februari hardop te bedenken: hé, ik zou morgen wel eens naar die extra VU-dag kunnen gaan. W e dienen een fikse aan-

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen