VU Magazine 1971 - pagina 65

m

magazine

Wereldomroep) naar aanleiding van de scriptie van Kommer Braber, wordt daarover het een en ander gezegd. Alles wordt duurder. Maar voor een kilo koffie betalen we minder dan zeventien jaar geleden. Rara, hoe kan dat?

Wie zich daarin verdiept, begrijpt er iets meer van waarom arme landen ondanks alle gezwoeg, arm blijven. Met ontwikkelingshulp alleen wordt het probleem van de groeiende welvaartskloof in de wereld niet opgelost. We zullen meer moeten betalen voor arbeid en grondstoffen uit de ontwikkelingslanden.

blematiek der ontwikkelingssamenwerking' legt al een logisch verband in dit samenspel. Koffie geeft een illustratie van de knelpunten in de ontwikkelingssamenwerking omdat dit produkt aantoont, dat de ontwikkelingssamenwerking niet uitsluitend afhankelijk is van het percentage dat wij op onze begroting voor dit doe! beschikbaar stellen, maar vooral van de vraag of wij bereid zijn mensen in andere werelddelen een redelijke beloning voor hun arbeid te geven. Zelf kunnen we rekenen op een jaarlijks toenemend bedrag aan inkomsten uit de goederenexport die voor een belangrijk deel onze welvaartsstijging mogelijk maken. Zo stegen onze exportinkomsten in tien jaar - van 1958 tot 1968 - van ruim 12 miljard gulden tot bijna 30 miljard gulden. Dat het anders kan, lijkt ons nauwelijks denkbaar en als er Nederlandse eco-

nomen verontrust praten, doen ze dat omdat het niet hard genoeg vooruit gaat, niet omdat we stilstaan of zelfs achteruitgaan.

Achteruitgang Er zijn heel wat landen waar dat heel wat minder prettig ligt. Een voorbeeld is het koffie-land Ethiopië, een van de armste landen in de wereld, waar zo'n 25 miljoen mensen het per hoofd met een gemiddeld jaarinkomen van minder dan 200 gulden moeten doen. Er is natuurlijk heel wat op Ethiopië aan te merken. Er zijn veel tradities en gevestigde machten die de ontwikkeling tegenhouden. Je kunt er de revolutie preken, maar er zijn toch ook zaken die ons direct aangaan zoals de koffieprijs b.v. Ethiopië is voor 58 % van zijn export-

GEEN ZUIVERE KOFFIE

Voorbeeld Koffie koos Braber omdat het een goed voorbeeld is van de economische verhouding tussen arme en rijke landen. Immers alle koffielanden zijn arm en de meeste koffie wordt gedronken in het Westen. Hij vindt overigens dat men in het algemeen nog te veel over onderontwikkelde LANDEN en te weinig van onderontwikkelde BEVOLKINGEN spreekt. Aan de koffie wordt door heel weinigen in de ontwikkelingslanden zeer veel verdiend. In z'n koffle-scriptle vertelt Kommer Braber dat de heer Spoelstra, secretaris van de Unie van Koffieplanters en Theepakkers, waarnam dat een Braziliaanse planter In Amsterdam een armband voor z'n vrouw kocht. De prijs, 5000 dollar, werd contant voldaan.

^ ^

Angola Van elke drie slokken koffie die we in Nederland nemen, drinken we er één ten bate van een bepaald slecht doel. 11

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen