VU Magazine 1972 - pagina 403

m

magazine

grijpelijke economische motieven een rol in spelen, maar het is wel een beperking van die onafhankelijkheid, waar dat manifest op doelde. Heeft u zich als rechter ooit afhankelijk gevoeld? Nee. Een afhankelijkheid die voortvloeit uit het feit dat je in overheidsdienst bent, is - geloof ik - non-existent. De mogelijkheid dat een rechter onder invloed komt van een sterke aandrang van de publieke opinie kan in bepaalde situaties een reëler gevaar voor zijn onafhankelijkheid opleveren. Juist daar is een traditie van onafhankelijkheid dan van belang, zodat een rechter de moed heeft om impopulaire beslissingen te nemen. Het belang van die onafhankelijkheid komt in het bijzonder naar voren in het strafrecht. Een collega heeft enige tijd geleden een bijeenkomst meegemaakt waar een rechter een inleiding hield ter verdediging van het strafbeleid van de rechterlijke macht: over de vraag waarom de straffen vaak zo laag zijn in verhouding tot wat het publiek verwacht. In de zaal bleken grote emoties te leven over het feit dat de rechters 'zoveel te laag' straften. Ik geloof dat het goed is, dat we tegen zulke uitingen van de pubheke opinie kunnen zeggen: dit moeten we volgens onze overtuiging doen; dat we in een sfeer van onafhankelijkheid kunnen zeggen: ik ga daarin mijn eigen weg. Ik geloof dat dat van belang is in de maatschappij. En het geldt evengoed voor de advocatuur.

als onvermijdelijk gezien dat daarin verambte- de sterk gevoelde behoefte aan die onafhanlijking zou gaan optreden. kelijkheid bestaan in de maatschappij en in de advocatuur. Ja, maar de zogenaamde commerciële advocatuur is niet zonder problemen. De kleine Uit welk oogpunt zou het wenselijk zijn dat er zakenman, die een goede zaak heeft, heeft advocaten-ambtenaren zouden ontstaan? minder kans om een top-advocaat ter be'schikking te krijgen, terwijl juridisch gezien Ik ben nu eigenlijk nog niet verder dan te zijn zaak ingewikkeld genoeg kan zijn om zeggen, dat ik het wenselijk vind dat het een top-advocaat te rechtvaardigen. als reële mogelijkheid wordt onderzocht, Hoewel het moeilijk te realiseren is, zou ik zonder het vooroordeel dat dat het eind me kunnen indenken, dat je eenheden zou zou betekenen van de onafhankelijkheid. Ik krijgen met advocaten van verschillende er- heb het gevoel dat we er niet onderuit komen, varing, waarbij de verdeling van het werk af- dat we - althans voor een deel van de rechtshangt van de moeilijkheid van de zaak en niet hulp - die kant moeten uitgaan. zo zeer van de financiële draagkracht van de chënt. Ik zou niet zonder meer een blue- Bent u die mening toegedaan gezien de huidige print kunnen geven. Er zitten, als je het zou aandacht voor leemten in de rechtshulp of moeten uitwerken, hele reële problemen aan vindt u, los van allerlei actuele problemen, vast. Wat zou precies die ambtelijke status dat de mogelijkheid uit principiële overweginzijn? Hoe moet je het bevorderingsbeleid gen moet worden onderzocht?

Het is denkbaar dat een advocaat een zo grote cliënt heeft dat hij er alles voor doet. Dat is inderdaad een van de redenen, die misschien het sterkst zou kunnen pleiten voor socialisering van de advocatuur, hoewel ik er niet ineens een goede oplossing voor zie. Er is geen twijfel aan, dat statistisch gezien de zaken van 'kleine chënten' minder vaak door top-advocaten worden verdedigd dan die van 'grote cliënten'. Dat wil niet zeggen, dat de beste advocaten niet tevens zaken van kleine cliënten verdedigen; ik heb prachtige verdedigingen van zulke advocaten gezien in gratis admissiezaken. Dat neemt niet weg dat je als grote onderneming kunt zorgen dat je een goede advocaat krijgt, terwijl je dat als kleine man lang niet altijd kunt. Daarin zit iets dat niet helemaal bevredigt. Hoe je dat precies zou moeten regelen bij een grotere speciahsering is iets, waar ik ook niet ineens een oplossing voor heb.

Mr. H. Drion

bepalen? Dat kan trouwens bepaald ook binnen de rechterlijke macht een probleem zijn. In Frankrijk is in de vorige eeuw het bevorderingsbeleid in de rechterlijke macht erg misbruikt om onwelgevallige rechters een beetje achter te houden, met het gevolg dat rechters weleens bang waren om onwelgevallige dingen te doen. Dat is een probleem dat in de verambtelijking zit, maar ik geloof dat dat probleem voor een deel wordt ver^n het blad Ars Aequi werd gepleit voor een eenvoudigd door het feit dat er een gegeven splitsing tussen commerciële en sociale advo- traditie is. Wanneer je in de richting van catuur. Voor de sociale advocatuur werd het verambtelijking zou gaan, dan zou nog altijd

Uit principiële overwegingen. Wanneer we er van uitgaan in onze maatschappij - en dat doen we door de eeuwen heen - dat de rechtsbedeling een zaak van de gemeenschap is - vandaar dat de rechterlijke macht grotendeels door de gemeenschap wordt betaald dan is het eigenlijk niet helemaal reëel om een heel essentieel deel van de rechtsbedeling, namelijk het stadium van de rechtshulp, daaruit weg te laten. Dat bedoelde ik met: je kunt er niet onderuit. In de realiteit van het recht is voor de rechtsbedeling het stadium voordat de zaak bij de rechter komt minstens even belangrijk. Bij heel veel van de zaken komt het nooit tot een proces. Je komt er niet onderuit je af te vragen: moet de gemeenschap de handen afhouden van dat voorstadium van de rechtshulp? Moet dat dan ook niet op dezelfde manier als een gemeenschapszaak worden gezien? Wie deze richting uit wil gaan, zou er - tenzij hij erg revolutionair van aard is - goed aan doen om het eerst met de meest evidente sectoren, waar de behoefte het sterkst is, te beginnen om te kijken hoe het daar loopt; welke ervaringen er worden opgedaan. Dat zo'n experiment een 'eerste stap' kan betekenen is ongetwijfeld een van de redenen waarom er in een deel van de advocatuur een instinctieve reactie bestaat juist tegen iedere eerste stap. Binnen welke instellingen of lichamen zou de bezinning over dit hele vraagstuk naar uw gevoel moeten plaatsvinden? Binnen de politieke partijen die zich ervoor interesseren zou dit moeten worden uitgewerkt. Uiteraard zouden in een commissie die zich met zoiets zou gaan bezighouden advocaten worden gevraagd. Dat zou voor de hand liggen. Het is echter een politiek vraagstuk dat mede bepaald wordt door je politieke opvattingen over de maatschappij. 39

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen