VU Magazine 1973 - pagina 351

werkelijkheid van de krottenwijk was steeds verdienste in zichzelf en riep zijn Amerikaanduidelijker geworden. We stuiten dan op een kaanse cultuur verdedigde tegen Europese ommezwaai, die ironisch aandoet. invloeden. Hij prees het primitieve aan, als De verontschuldigende redenering van 1929 se tijdgenoten op, te breken met de verwordt nu gepresenteerd met alle agressiviteit ziekte cultuur van hun Europese moedervan het zwarte nationalisme, op een manier land. Ook bij Emerson is de bewering te (liederen die werden gezongen bij het werk) waarbij het primitieve element, waarover de vinden dat Amerikaanse kunst, wil die zich op te nemen. Hij wekte zelfs de indruk veel schrijvers in 1929 nog hun twijfels hadden, voorspoedig ontwikkelen, 'Amerikaansheid' te ontwikkeld te zijn om deze expressie- nu het hart is geworden van de zwarte bood- moet vertonen, een kenmerkende verdienvormen te kunnen waarderen. Anderzijds schap. Dat primivitisme is de boodschap ste, die haar enige krachtbron was en bovenvinden we in deze bundel veel meer be- zélf dien haar enige bestaansrecht. Tot voor kort schouwingen van hoge kwaliteit, geschreven In deze bundel wordt geen enkele poging was een flink deel van de Amerikaanse litevanuit een veelheid van filosofische en gedaan om compromissen aan te gaan met raire kritiek doordrenkt van een dergelijk politieke standpunten. de blanke samenleving. De zwarte bevolking soort nationalisme. Het boek van 1944 ademt een geest van in Amerika wordt voorgehouden dat ze haar Professor Birrell uit Nijmegen heeft erop succes, die afwezig was in vroegere boeken eigen weg zal moeten zoeken; veel mede- gewezen dat Amerikaanse critici tot in het en het is duidelijk dat de meeste schrijvers werkers kijken met gespannen verwachting midden van de twintigste eeuw speciale die bijdragen hadden geleverd, het gevoel uit naar de ineenstorting van de blanke sa- waarde hechtten aan 'Amerikaansheid' en hadden dat ze alles wat de blanken tot stand menleving waarbij de hunne overeind zal tevens een duidelijke voorkeur aan de dag hadden gebracht, zouden kunnen evenaren, blijven. • legden voor het primitieve. Met andere woorals ze de kans maar kregen. Concluderend kan men zeggen, dat de na- den: precies dezelfde kwaliteiten, waarvan Uit vrees dat de lezer een verkeerde indruk druk op het primitieve is teruggekeerd en zwarte apologeten en critici zeiden, dat ze zou kunnen krijgen, voegde de uitgever, dat daarbij extra wordt beklemtoond, dat de speciaal bezit waren van hun cultuur en de S. C. Watkins daaraan echter toe: 'De neger- zwarte cultuur volledig onafhankelijk is van reden waarom een buitenstaander die niet schrijver van nu wil zijn ideeën en gedachten de blanke cultuur die haar omringt. kan vatten. naar voren brengen en als die de neger en/of Wanneer men daarbij de Afrikaanse culturen blanke lezer bevallen, is hij daar blij mee.; uit het verleden in aanmerking neemt, de maar als ze de neger en/of blanke lezer niet Niet nieuw ongelofelijke gecompliceerdheid en verfijbevallen, heeft hij gezegd wat hij te zeggen had Voor degene die de Amerikaanse literatuur ning van veel moderne Afrikaanse talen, de en zal hij daarmee doorgaan'{\9AA, bldz. XII). bestudeert is deze houding niet nieuw; ze subtiliteit in zeggingakracht van veel Ameis zelfs tamelijk oud. In de negentiende eeuw rikaanse jazz - denk aan Louis Armstrongs gebruikte Ralph Waldo Emerson hetzelfde introductie bij 'West End Blues' en verHoop soort argumenten, toen hij de jonge Ameri- scheidene solo's van Charlie Parker - dan De bundel van 1944 bevat ook een krachtige onderstroom van hoop - een in het licht van het recente verleden bijna ongelofelijk sterke onderstroom - en het vaste geloof dat de situatie waarin de zwarte man in Amerika verkeerde, na de oorlog sterk zou verbeteren. Het is opmerkelijk dat in deze bundel de jazz wordt buitengesloten door een van de knapste geleerden uit die tijd, Alain Locke. Zijn zeer overtuigende redenering luidt, dat jazz een gemengde expressievorm is en geen puur zwarte. In dezelfde, tamelijk lange beschouwing, 'De neger in de Amerikaanse cultuur', wijst hij er ook op, dat onder zijn volk het rasbewustzijn veel sterker is dan natiebewustzijn, een feit dat pas zeer kort geleden is doorgedrongen tot de blanken, die er hevig van ontsteld raakten. Locke eindigt echter met de opmerking, dat in de uitdrukkingsvormen van de zwarte Amerikanen uiteindelijk naar voren zal komen, dat hij, ondanks zijn zwarte huid, evengoed Amerikaan is. De poëzie in deze bundel ademt dezelfde geest als wat hierboven staat. De criticus Sterling Brown verdedigt de stelling dat de zwarte man zich niet behoeft te uiten als zwarte, maar als mens. magazine

Situatie 1968 Het spreekt vanzelf, dat de situatie in 1968 geheel anders lag. De belofte van 1944 - als die ooit had bestaan - was verdwenen en de 35

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen