VU Magazine 1973 - pagina 228

Het maakt voor het voeren van de rechtspraktijk niets uit. Ik heb het gevoel dat wanneer men in de advocatuur aan het vrije beroep hecht, dat uit traditie gebeurt. Men leeft er ook niet naar, want er zijn een aantal kantoren die hun praktijk laten drijven op bepaalde grote cliënten, die negentig procent van de zaken die deze advocaten hebben te behandelen, toeleveren. Formeel zijn ze dan wel niet in loondienst, maar ze hebben wel degelijk een broodheer. Mr. Verburgh: 'En een veel gevaarlijker broodheer dan wanneer je in dienst bent bij iemand. Want dan heb je een arbeidsovereenkomst en kun je niet zo maar op straat worden gezet: de VU kan nooit de heer Van der Deure ontslaan omdat ze vindt dat hij een proces niet op een haar welgevaUige manier heeft gevoerd. Een grote cliënt van een advocatenkantoor daarentegen, kan van de ene dag op de andere zeggen: ik ga naar een andere advocaat. Daartegen kan een advocaat zich op geen enkele manier beschermen.' Mr. Van der Deure: 'Wanneer zo'n grote cliënt bij je zou komen met een zaak waartegen je als advocaat bedenkingen hebt, zul je toch geneigd zijn om te zeggen: voor deze éne keer, want ik wil niet met die chënt overhoop liggen: mijn broodwinning staat op het spel. Je bent financieel sterk aan zo'n cliënt gebonden'. Vorig jaar kon het project niet doorgaan, doordat de Orde van Advocaten weigerde de gevraagde 'toevoegingen' (van pro-Deozaken) toe te staan. Wat is er sindsdien precies gebeurd? Mr. Verburgh: 'Al voordat we vorig jaar om toevoegingen vroegen voor de financiering van dit project, hadden we aanvragen voor subsidie ingediend bij de ministeries van justitie en van onderwijs. Justitie heeft over die aanvraag niet afwijzend beschikt. Men had op dat ministerie wel een pot voor experimenten, maar die was niet omvangrijk genoeg voor een project als dit. Het ministerie deed ons toen de suggestie om bij het Amsterdamse Bureau voor Consultatie (instantie die het beleid voert inzake toevoegingen van pro-Deozaken) te vragen om de nodige toevoegingen. Dat verzoek werd, zoals u weet, afgewezen, ook in tweede instantie door de Amsterdamse Orde van Advocaten. Maar intussen liepen nog altijd de aanvragen voor subsidie. Helemaal buiten ons om heeft toen mr. J. N. Scholten (kamerlid voor de ARP, oud-burgemeester van Andel, Rijswijk en Giessendam) vragen gesteld aan de twee ministers. Eind augustus, begin-september vorig jaar kregen we daarop een brief, waaruit viel op te maken dat althans de minister van onderwijs meende, dat het hier een universitaire zaak betrof, die uit de universitaire begroting zou moeten worden gefinancierd. De universiteit heeft, vooruitlopend op een subsidietoewijzing de faculteit toegestaan twee

magazine

mensen extra aan te trekken en heeft een bepaald krediet ter beschikking gesteld voor de materiële kant van de zaak. De VU-Vereniging had in de oorspronkelijke opzet een deel van de financiering op zich genomen. Komt ze nu nog in het verhaal voor? Mr. Verburgh: 'De Vereniging heeft een post op haar begroting gezet, waarop we een beroep kunnen doen, in gevallen waarbij kosten zijn gemaakt die niet universitair kunnen worden gefinancierd.' Mr. Van der Deure: 'Uit het oogpunt van het Ministerie van Onderwijs en Wetenschappen is dit project een onderwijsproject en ook de faculteit ziet dat zo. Wanneer op de een of andere manier zou blijken dat de begroting van O. & W. het Rechtshulpproject van de VU toch niet kan betalen omdat de laatste tijd sterke neiging bestaat tot beknotting van de middelen, dan zou het krediet van de Vereniging kunnen worden aangesproken.' Rechtshulp VU werkt in Amsterdam, omdat de VU nu eenmaal in Amsterdam staat. Zou het niet mogelijk zijn de leden van de VU-Vereniging, die nota bene geld in het project hebben zitten, van deze gratis rechtshulp te laten meeprofiteren? Mr. Van der Deure: 'Afgezien van de vraag of we daarvoor genoeg mensen hebben, ben ik er ook om andere redenen een beetje huiverig voor. Want als je de rechtshulp zou uitbreiden tot gebieden buiten de wijken die we hebben uitgekozen, dan zouden we alléén maar rechtshulp kunnen verlenen. De samenwerking met anderen, die essentieel is voor dit project, komt dan in het water te vallen. Wij werken hier in Amsterdam samen met andere welzijnswerkers; wanneer er iemand uit Alkmaar of Den Helder zou komen, dan kunnen we zo'n cliënt wel met adviezen en eventuele processuele bijstand helpen, maar in de meeste gevallen is het probleem niet alleen juridisch. Er kunnen moeilijkheden van maatschappelijke of psychische aard meespelen. Onze opzet zou wat gefrustreerd worden, wanneer de samenwerking zouden laten varen. Ze vormt een essentieel onderdeel van het project.' Mr. Verburgh: 'Wanneer er Verenigingsleden of donateurs hier naar toe (Hoofdgebouw VU, de Boelelaan 1105, Amsterdam, Kamer 6A 15-17, na telefonische afspraak 020482611) zouden komen, dan zouden ze in beginsel, zolang de capaciteit het toelaat, geholpen worden. We vragen niet wanneer er iemand bij ons binnenkomt: waar komt u vandaan? In de toekomst kan Rechtshulp VU misschien als een model gaan fungeren, zodat overal waar er behoefte aan iets dergelijks is, een bureau, waarbij advocaten in loondienst sa-

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen