VU Magazine 1973 - pagina 308

Er is in de documenten van Qumran een zekere vaagheid over het moment waarop men de grote keer voor de mensheid verwachtte, over de plaats waar deze zich zou voltrekken en over de omstandigheden waaronder de omwenteling op gang zou worden gebracht. Zou er een nieuwe aarde komen, gelouterd en gezuiverd? Zou deze aarde de woonplaats van de rechtvaardigen zijn? Zou er een opstanding van de doden zijn? Er werden over deze en andere vragen veel bespiegelingen gehouden, maar ze waren nimmer helder en weken ook onderling nogal van elkaar af.

Straf Door de farizeeën werd de gedachte van de opstanding van de rechtvaardigen duidelijk beleden. Ze waren er ook van overtuigd dat de zondaars hun straf na hun sterven niet zouden ontgaan. De Sadduceeën loochenden de opstanding. In verschillende joodse en christelijke geschriften - niet in de laatste plaats in de historische boeken van het nieuwe testament wordt dit onomwonden verklaard. Ook aan de dromen over een eindtijd gingen ze schouderophalend voorbij. Ze wilden er niets van weten dat God een oordeel zou uitspreken: het eeuwige leven voor de 'zonen van het licht' en vernietiging voor de 'zonen van de duisternis'. In de talmoed is een discussie over dit onderwerp bewaard gebleven tussen de Sadduceeën en Gamaliel II. 'De Saddu-

ceeën vroegen rabbi Gamaliel waaruit bewezen kon worden, dat de Heilige, geprezen zij Hij, de doden weer levend maakte. Hij zei tegen hen: 'Uit de wet, de profeten en de overige heilige geschriften'. Ze wilden dit niet van hem aannemen.' Hoewel Gamaliel ook in de Torah bewijsplaatsen meende te kunnen aangeven voor het geloof in de opstanding, hielden de Sadduceeën het er op, dat dit niet gemakkelijk zou kunnen gebeuren. Ze kenden de Torah op een duimpje en waren van mening dat deze geen rechtstreekse uitspraken over de opstanding van de doden bevatte. Daarmee was hun standpunt bepaald. Ze hadden geen behoefte aan langdurige discussies. Hun uitgesproken 'diesseitige' interesse sloot hierbij logisch aan.

Sadducese trekken Er moet nog aandacht besteed worden aan een ander probleem. Vertoont de staat Israël, gesticht in 1948, soms sadducese trekken? Is het oude ideaal waarvoor de Sadduceeën in de tweede eeuw vóór Chr. zich hebben ingezet, na vele eeuwen toch tot werkelijkheid gebracht? Het is bij het zoeken naar een antwoord op deze vragen niet nodig alle factoren in rekening te brengen die bij de stichting van deze staat een rol hebben gespeeld en die zich nog vrijwel dagelijks doen gelden in het conflict met de arabische landen rondom en op verdere afstand. Het is voldoende vast te stellen

Ruïnes van de versterking die Herodes 20 jaar voor Christus iiet bouwen, vijf kiiometer ten zuiden van Bethlehem

44

magazins

dat Israël dat in 1973 zijn 25-jarig bestaan viert in veel opzichten een 'volwassen' land is geworden. Hoe wordt dit land geregeerd? Welke partijen hebben naar binnen en naar buiten de macht in handen en bepalen de gang van zaken? Er zijn vier concentraties van macht in Israël: 1. de regering en het parlement; 2. het overkoepelende orgaan van de vakverenigingen, het histadroet; 3. het uitvoerende comité van de zionisten, het Joodse Agentschap; en 4. het religieuze blok. De vraag is nu of van één van deze groepen of misschien zelfs van meer dan één kan worden gezegd dat ze elementen bevat die in de voormalige sadducese partij ook dominerende factoren waren. Nummer 4 in de genoemde reeks valt onmiddellijk af Er is wel eens, min of meer spottend gezegd dat de leden van deze groep geïnteresseerd zijn in het zieleheil van elke Israëliër. In ieder geval is duidelijk dat het zwaartepunt ligt in het propageren van programmapunten die door de Sadduceeën volstrekt verwaarloosd werden. De confessionele groeperingen met onderling nogal uiteenlopende opvattingen lijken het meest op de oude partij van de farizeeën. Ze zijn zonder uitzondering uit op een stipte naleving van de Torah en houden eindeloze discussies over de wijze waarop deze in een moderne staat gewaarborgd kan worden. Er is daarnaast echter een aanzienlijk verschil met vroeger. De farizeeën waren sedert het begin van de christelijke jaartelling politiek niet meer bezig. Hun enig verlangen was aan het volk de wet in te prenten. De orthodoxe joden in Israël daarentegen hebben sinds de eerste algemene verkiezingen van het jaar 1948 - het jaar waarin de staat Israël werd uitgeroepen - deel genomen aan de regering. Dat was gebiedende eis. Een behoorlijke coalitie kon niet gevormd worden zonder deelname van de aanhangers van het godsdienstige blok. Dit heeft ertoe geleid dat de religieuze groeperingen dikwijls voorrechten hebben kunnen verkrijgen die hun anders stellig - gezien hun getalssterkte - in een nabije toekomst niet zouden zijn te beurt gevallen. De groepen onder de punten 1-3 vermeld hebben voor een deel gemeenschappelijke kenmerken. Steunende op de Torah zijn ze in hun sector bezig met alle macht waarover ze beschikken om de consolidering en opbouw van de staat Israël te bevorderen. Het Joodse Agentschap zorgt er al tientallen jaren voor dat het noodzakelijke geld blijft toestromen. In de beginperiode van de vestiging van joodse emigranten in verschillende delen van het land bemiddelde het bij de aankoop van grond op aannemelijke voorwaarden. Thans worden ook enorme bedragen geïnvesteerd in andere nationale ontwikkelingsprojecten. De industrie wordt

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen