VU Magazine 1975 - pagina 449

1^ maga^ne 7

Wat lag meer voor de hand dan de bevolking een kans te geven?

ruggesteund door het opbouworgaan. „Niets was gemakkelijker geweest dan over de goede bedoelingen van dit drietal een laffe welzijnssaus te gooien in de geest van: „Nu gaan we met z'n allen het welzijn van Holland bevorderen". Gangbaar zou zijn geweest, wanneer men de regelingen van CRM, ter verkrijging van gelden had „overgeschreven", met andere woorden: wanneer men het ontwikkelingsproject wat betreft structuur en inhoud had afgestemd op de eisen van het ministerie. „D e directeur van het PON echter, zag niets in de overlegstructuren van CRM waarbij overheid, particulier initiatief en bevolking bijeen werden gebracht in Raden voor Overleg en Advies. Zulke raden hebben vaak iets van een boksring waarin boksers elkaar zo'n beetje vasthouden, bevreesd om een klap uit te delen of om er één te krijgen". Hij kwam daarentegen met een plan waarbij in feite het Helmondse establishment, zowel uit de overheids- als het de particuliere sector voorlopig werd teruggewezen. Die moest als het ware op z'n beurt wachten. In eerste instantie zou er worden gewerkt met „nieuwe mensen", met „maatschappelijke debutanten". De klacht was immers dat „de" H elmonder zo volgzaam en apathisch was. Wat lag dan meer voor de hand dan om eerst de bevolking een kans te geven? Het bijzondere aan het ontwikkelingsproject in Helmond was, volgens drs. Leene, dat men er aan het werk wilde gaan „op een vrij scherp gestelde diagnostische basis". Om het zover te krijgen moest de directeur van het PON, een beleid voeren dat met een zeilersterm kon worden aangeduid als „oploeven en afvallen", dat wil zeggen: hij moest de zaak zo scherp spelen, dat hij de burgemeester en de wethouder nog juist kon meekrijgen. Aan de andere kant moest het buiten-model-project ook de goedkeuring (en de centen) van CRM kunnen wegdragen. Men wist de ambtenaren van het ministerie erven te overtuigen, dat van het officiële model in Helmond niets was te verwachten. Bij CRM ging men echter ook weer niet zover „Helmond" principieel te beschouwen als een experiment. Eigenlijk deed men alsof z'n neus bloedde, alsof de Helmondse ontwikkelingsgroep net zo iets was als een Raad voor Overleg en Advies, zoals CRM die graag zag, als een ordentelijk

bestuur. En als deze groep dat niet was, dan zou hij het mettertijd wel worden. De standpunten van CRM en Helmond schuurden langs elkaar heen. Maar de verschillen werden niet duidelijk uitgesproken.

Advertentie Wat is de ontwikkelingsgroep? Op 6 augustus laat de minister van CRM weten dat ze bereid is, subsidie te verlenen aan het project. Twee dagen later plaatst het gemeentebestuur een advertentie in het Helmonds Dagblad. „Wij zoeken personen, in Helmond woonachtig, die mee willen werken aan de maatschappelijke ontwikkeling van onze gemeente". De gedachten gaan uit naar personen met kennis van de plaatselijke problematiek, met visie en goede contacteigenschappen. Het gemeentebestuur hoopt op die manier een commissie van een man of acht a tien te kunnen optrommelen. Er melden zich echter niet minder dan 43 gegadigden. Deze opkomst stemt het gemeentebestuur „blij verrast", ook al, omdat op de drie sollicitanten-bijeenkomsten die de wethouder en PON-directeur in de loop van september beleggen, blijkt dat „de meesten precies wisten waarop ze gesolliciteerd hadden". Dat komt niet alleen tot uitdrukking

in de motieven die de sollicitanten geven voor hun stap („het betrekken van de gewone man erbij, dat sprak me aan", „'t is je plicht iets voor de gemeenschap te doen") maar ook uit het feit dat er voorlopig niemand opstapt, wanneer op de bijeenkomsten duidelijk wordt, dat het eigenlijk om een commissie van een man of tien was begonnen.

Paars boekje Op 16 oktober komen de sollicitanten voor het eerst in plenaire vergadering bijeen. De vraag is hoe de groep aan het werk zal gaan en welke visie ten grondslag zal liggen aan z'n handelen. Er volgen drukke maanden. In tal van vergaderingen wordt gewerkt aan eenfilosofie. 1 maart 1971 brengt de ontwikkelingsgroep een brochure uit, onder de titel „De ontwikkehngsgroep Helmond", ook bekend als „het paarse boekje". Wat daarin als visie wordt uitgedragen komt neer op: „vanuiteen onafhankelijke positie èn vanuit een lange termijn-visie op de Helmondse problematiek en haar mogelijke oplossingen, trachten een veranderingsproces in de beleidsvoering op gang te brengen, in welk proces anderen (burgers, instanties, over heid) de uitvoerders en dragers van de veran-

In de sporthal wordt ook een ganzenbordspel gespeeld. De burgemeester werpt de eerste steen

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen