VU Magazine 1975 - pagina 320

i ^ magame 10

• team wilde beantwoorden, luidde: komen de hulp-activiteiten waaraan Nederland op het ogenblik in Colombia deelneemt ten goede aan de groep waarop het beleid zich zegt te willen richten. Nu zou je bij verschillende instanties kunnen gaan vragen om een antwoord. Bij de hulpgevers bij voorbeeld, of bij de mensen zelf. Tot dat laatste werd besloten. En uit het begin van dit verhaal bleek al, dat wie mocht hebben gemeend dat daar geen meningen zouden bestaan, ongelijk kreeg.

RioMagdalena

deren over de te volgen ontwikkelingsstrategie. De aanval zou in de eerste plaats moeten worden ingezet op de ellende van de allerarmste groepen. Er gingen stemmen op (o.a. die Van Parmar) die niet langer gebrek aan kapitaal noemden als belangrijke oorzaak van onderontwikkeling, maar het gebrek aan participatie bij grote groepen mensen in de ontwikkelingslanden. Ze deden niet meer mee, omdat het ..water hen niet tot aan de lippen, maar al een stuk hoven het hoofd was komen te staan" (Van Apeldoorn). Wanneer voor deze mensen het water kon worden teruggebracht tot een niveau waarop het weer mogelijk zou zijn adem te halen, dan zou voor hen weer de moeite waard worden om mee te beslissen over de richting waarin verdere ontwikkeling zou moeten gaan, zo luidde de nieuwe benadering.

Oud instrument Nu bestaan er belangrijke stromingen, waartoe ook mensen als McNamara en minister Pronk behoren, die menen dat de nieuwe visie op het vraagstuk gestalte kan krijgen met gebruikmaking van de oude ,,instrumenten": van de .,bruggehoofden" die de rijke landen reeds in de arme hebben. Het Colombia-team had daarover twijfels. Immers:

sinds Udinks dagen was de hulp gegaan van (rijke) regering aan (arnie) regering en daarbij werd geheel in de lijn van het,,harmoniemodel" aangenomen dat het ontvangende land mocht worden gezien als een homogeniteit. De top mocht geacht worden te spreken voor allen. Alleen: in een land als Colombia, waar de verschillen tussen de top en de onderste lagen van de bevolking zo groot zijn en zo onwrikbaar, kan geen analyse worden gebaseerd op categorieën als ,.het land" of .,het landsbelang". Doet men dat toch. dan kan men er zeker van zij n, dat grote groepen van de bevolking niet in het verhaal voorkomen, net zo min als in het cijferwerk van de westerse economen die ontwikkeling plegen af te meten naar het bruto-nationaal produkt of aan de positie van de betalingsbalans. De vraag was: wanneer je inderdaad wilt, dat de armste groepen in een betere positie komen, wat moetje dan beginnen met overheidshulp aan een regering die zich weinig gelegen laat liggen aan deze groepen, wanneer je dan bovendien nog weet, dat er geen sprake van is, dat door het geven van dit soort hulp toch een her-verdelingsmechanisme in werking treedt, waardoor toch nog iets naar onderen doorsijpelt. De belangrijkste vraag die het Colombia-

Een van de hulp-projecten waarbij Nederland betrokken was en die door het Colombia-team werd bezocht, omvatte een studie naar de waterbeheersing van de Rio Magdalena. Grote stukken grond worden elk jaar door deze rivier overstroomd. Destijds verzocht de toenmalige president van Colombia om Nederlandse assistentie om voornamelijk politieke redenen: in verband met komende verkiezingen moest het electoraat in het betreffende gebied gunstig worden gestemd (op dat vlak deinst men in Colombia niet snel ergens voor terug, zo vernam V U-magazine. Een school die jarenlang gesloten was bij gebrek aan middelen, ging in verkiezingstijd even open; erna weer dicht). Het is nog maar helemaal de vraag of de kleine boeren in het gebied er zoveel beter van zullen worden, wanneer de studie ooit zal leiden tot een betere waterbeheersing en er een eind zal komen aan de jaarlijkse overstromingen. Volgens de Colombiaanse wetgeving namelijk, behoort grond die regelmatig onder water komt te staan, aan de staat en kan pas in particuliere handen overgaan wanneer ze droog valt. De boeren, die nu zo goed en kwaad als het gaat, onder voortdurende bedreiging van het water, trachten een oogst van deze grond te halen, zullen financieel zeker niet in staat zijn de grond te kopen wanneer die ooit zou worden drooggemaakt. De grootgrondbezitters, die nu reeds in het bezit zijn van het land achter de „natte zone", zullen zodra deze strook tussen hun grond en de rivier droog en wel te koop wordt aangeboden, de kopers zijn. De boeren die er nu wonen zullen als het ware van hun land worden,,afgedrukt". Wanneer er de studie die met Nederlandse

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen