VU Magazine 1977 - pagina 452

Wï ma^TJaie 10

gingen een selektie heeft gemaakt waarbij hij pretendeert schapen van de bokken te kunnen scheiden. Het semantisch gebruik van de taal is een gemakkelijk hanteerbaar middel, geschikt om de geesten in verwarring te brengen. Ik zou koning Philips II (hij was tenslotte de wettige regering) nog wel eens willen interviewen naar zijn mening over de Geuzen. Het woord terrorist zegt echter niets maar dan ook niets over de personen die er mee worden aangeduid noch over degenen die het toepassen. Het zegt echter alles over het bijzonder gevaarlijke verschijnsel van de eskaJatie waarmee we op dit ogenblik worden gekonfronteerd.

Leren leven met terreur? Moeten democratieën met terreur Ieren leven? Een uitspraak van de Britse historicus Laqueur in Die Zeit van 28 oktober: ,,Men zal er, ook in Duitsland, aan moeten wennen om met wat terreur te leven. Men mag niet doen alsof het niet bestaat, maar men mag ook niet over-reageren. Er moet een middenweg worden gevonden, hetgeen, zoals we allen weten, juist voor Duitsland moeilijk is". Met dergelijke uitspraken ben ik het bepaald niet eens. Wij moeten helemaal niet leren om met terreur te leven. Dat heeft God de Heer ons met zoveel woorden verboden. We moeten nooit gewennen aan terreur of geweldpleging van welke kant die nu ook komt, van de overheid of van geweldpi egende groepen. Ikmoetdenken aan dat prachtige gedicht van Jaqueline van der Waals: Geef mij den moed om onrecht te onderkennen Ook waar 't door eeuwen van gebruik gewettigd wordt Den vasten wil aan onrecht nocMt te wennen Ook waar de macht, het weg te nemen, schort.

Het fnuikende van een uitspraak dat we moeten leren met terreur te leven is namelijk de konsekwentie ervan. Elke vorm van terreur dient immers als rechtvaardiging voor kontra-terreur, ook alweer of dit nu van de staat of van haar tegenstanders komt. Indien we dan zouden gaan leren om met terreur te leven dan betekent dat tevens dat we moeten leren met kontra-terreur te leven. Dus dat betekent dan het gewennen aan anti-terreurbrigades en meer van dergelijke organisaties. Nu leert de geschiedenis alweer verschillende zaken. In de eerste plaats dat wanneer dergelijke organisaties er eenmaal zijn je ze maar moeilijk weer wegkrijgt. Bovendien helpen ze mee aan de instandhouding van verdergaande eskalatie. Anti-terreurbrigades bestrijden geen terreur, maar provoceren tot nieuwe terreur. Dat geldt ook van het strafrecht. De strafrechtspleging bestrijdt niet de kriminaliteit maar vormt een kontinue provokatiebron van kriminaliteit. De uitspraak dat we met terreur moeten leren leven is de eerste stap op weg naar een wurgende eskalatie. Dat

heeft alle terreurbestrijding sedert de dagen dat men met legers de Wederdopers in 1525 te lijf ging, wel geleerd. De godsdienstoorlogen zijn er het gevolg van geweest. Liever dan te leren leven met geweld moeten wij de samenleving uitkammen op elke vorm van geweldpleging, onder welke vermomming zij zich ook voordoet. En de vermommingen zijn vele, want het mensenhart is arglistig in het vinden van legitimaties.

Geweld: nederlaag of overwinning? Een opvallend verschil: Den Uyl noemt het geweld dat in De Punt en in Boven Smilde werd gebruikt ,,een nederlaag". De Duitse manschappen die een einde maakten aan de vliegtuigkaping in Somalië werden als helden ingehaald en met medailles onderscheiden. Is er meer te zeggen over het verschil waarop in Nederland en in Duitsland is gerea-

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen