GeheugenvandeVU cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van GeheugenvandeVU te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van GeheugenvandeVU.

Bekijk het origineel

VU Magazine 1977 - pagina 315

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

VU Magazine 1977 - pagina 315

1 minuut leestijd Arcering uitzetten

magazines

<£A^^^^^ is. Daarvan heeft de bank echter geen bericht gegeven. Van zijn vrienden, die inmiddels goed bekend zijn bij de bank, hoort A dat men eigenlijk niet geïnteresseerd is: men vindt het project te klein. De gevraagde lening bedraagt 4.000 Tunesische dinars, (f25.000,-) er zal werk voor zes man worden gecreëerd. Bij elkaar kost het twintig maanden om de auto ingevoerd te krijgen. Twee jaar na zijn terugkeer heeft A vijftien maal de reis tussen zijn woonplaats en de hoofdstad Tunis gemaakt; elke keer moet hij ten minste één nacht in een hotel blijven. Een lening voor zijn bedrijf heeft hij nog steeds niet en het ziet er niet naar uit, dat hij gemakkelijk aan geld zal kunnen komen. Wel heeft hij vele honderden dinars spaargeld uitgegeven aan reis- en verblijfkosten, aan telefoonkosten, aan huur van een kleine werkplaats en de inrichting daarvan. Gelukkig heeft hij een tijdelijk baantje gevonden zodat het levensonderhoud van hemzelf en zijn gezin niet geheel van het spaargeld betaald behoeft te worden.

Verbetering De lijdensweg die A, bij zijn pogingen om in eigen land iets van de grond te krijgen, moet afleggen, is niet uitsluitend te wijten aan zijn gebrek aan vakbekwaam ondernemerschap. Ook de houding van Tunesische instellingen heeft er mee te maken; ook de oriëntering van het land voor wat z'n eigen ontwikkeling betreft. Wat kan globaal worden gezegd van het verschijnsel trekarbeid in de Tunesische samenleving? Allereerst dat het voor ruim een miljoen Tunesiërs (ongeveer

180.000 trekarbeiders zorgen elk voor een inkomen waarvan gemiddeld zes tot zeven personen in Tunesië leven) een verbetering betekent van het levensniveau. Op nationaal niveau betekenen de bedragen die de trekarbeiders naar huis sturen, een niet weg te cijferen steun aan de betalingsbalans. Bouwt een trekarbeider van zijn spaargeld een huis in zijn geboortestreek, dan strekt de verbetering van de levensomstandigheden zich ook tot langere termijn uit. Tot op zekere hoogte ten minste, want werk is er in die streek nog altijd niet en trekarbeid blijft noodzakelijk.

,,Trekarbeid", zegt Tieleman, „is hoogstens noodhulp op korte termijn. De mensen worden er op korte termijn absoluut gezien beter van. Dat moet je eerst vaststellen. Daarna moet worden gezegd, dat er structureel niets mee würdt opg£losL Je kimt zelfs zeggen dal trekarbeid de problemen waarmee Tunesië te maken heeft, verdoezelt. Het land voert een beleid, dat geen oplossing biedt voor de problemen die er met name in de regio bestaan, maar het kan dat beleid nog een tijdje vol houden omdat er arbeid wordt geëxporteerd. Ook in het nieuwste vijfjarenplan, dat dit jaar is ingegaan, wordt nog altijd gerekend met een behoorlijke netto-export van mankracht. Als je de rapporten van de opstellers van dat plan leest en als je met hen spreekt, blijkt duidelijk, dat trekarbeid een restpost is. Er wordt geredeneerd: we kunnen maximaal zoveel arbeiders aan werk helpen via werkgelegenheidscreatie, de rest is beschikbaar voor emigratie."

Geen terugkeer Ondanks bewogen verklaringen van Tunesische leiders dat het hun een morele plicht is, de trekarbeiders te doen terugkeren, is daar geen kijk op. Ze zouden het werkloosheidsvraagstuk alleen maar vergroten. In het officiële werkloosheidscijfer wordt trouwens het aantal trekarbeiders niet meegerekend, net zo min als het aantal arbeidsplaatsen dat verloren gaat wanneer bestaande huisindustrie wordt vervangen door ,,echte". De cijfers zijn mooier dan de werkelijkheid. Ze dienen vooral een politiek doel, meent Tieleman. Daar komt bovendien nog bij, dat men een beetje bang is voor de trekarbeiders die enige jaren hebben gewerkt onder Westeuropese arbeidsverhoudingen. De meesten mogen dan in Europa geen scholing hebben genoten, wel hebben sommigen geleerd ontevredenheid te uiten, actie te voeren, voor hun belangen op te komen. ,, Vanuit de optiek van de Tunesische ambtenaar die zeer hiërarchisch en centralistisch denkt en de zaken vooral rustig wil houden, is het begrijpelijk dat

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van zaterdag 1 januari 1977

VU-Magazine | 484 Pagina's

VU Magazine 1977 - pagina 315

Bekijk de hele uitgave van zaterdag 1 januari 1977

VU-Magazine | 484 Pagina's