VU Magazine 1977 - pagina 383

\ff} magazine 29

A\

!V°. 1374

rUFDK JAARGANe.

DE STANDAARD. Vwx

AmstmUrn - 2 3 0 — f « » e o ^ • T p o * / J.fcO l Enkele N'unuTi«rt t, Cttt U « Iwl BoreeL !

RGREEI.; «(««wnrëQk «7, AwtertAü

'L'lvtTtnaiéa: v u

i tot 0 rae«ta 90 CcM

Ditmaal oktober 1877

Dr. Kuyper bedankt voor zenuwslopend Amsterdam Een week of drie heeft Dr. Kuyper er over nagedacht, maar hij doet het niet. Hij bedankt voor het beroep dat de Hervormde Gemeente van Amsterdam op hem uitbracht, de stad waar hij vanaf 1870 al eerder vier jaar predikant was geweest. Zonder geruis verloopt dit bedankje niet. In zijn krant De Standaard laat hij op 16 oktober 1877 de brief afdrukken, waarin hij ,,met een uitvoerigheid, die alle perken van het gewone overschreed" aan de Amsterdamse kerkeraad laat weten waarom hij het beroep niet aanvaardt. Het zou zich aan , ,schuldige roekeloosheid bezondigen", indien hij ja gezegd had. ,,Gelijk gij vermoeden zult, Eerwaarde Heeren ligt hierbij het hoofdbezwaar, dat mij van komen afmaant in dezelfde oorzaak, die mij uit de Staten-Generaal bracht, t.w. in den nog altijd zeer ge-

Ult alle WereUdeeicn komen dankWuigJBgen omtrent de jjnnstige werking yan mijn middel tegen (ü- DronkenSCbnp in. Zoo «chrjfl do Heer K. F. T, G .. r, Predikant te Latten (Ovcryscl); >Dank zij de Voorzienigheid, die n gegeven heeft te yindcn zulk een probiiat middel tegen den Sterken Drank of licTrr tegen do zncht na.'ir dat TOcht" enz. Het middel ia onderzocht en aanbeTolen door ii bekwTiam8t« geneeskundigem on kun zonder htt medeweten der lijders a.ingcwend worden. Reeds dnizendon zijn er vnn genezen. Alleen echt Terkrijgbnar bij den ondorgeteekende. ' («525) Geneeskundig advies ko«telO\>s cu franco

Albert Hrarlimer, te Dresden, Kllnitzrarttraese, No. 46.

Wat speelde zich in de jaren die vooraf gingen aan de oprichting van de V U , honderd jaar geleden, zoal af? Net als de vorige maand ook nu weer een greep uit de Standaard.

schokten toestand mijner zenuwen. Niet alsof ik nog, gelijk ten vorigen jare, tot allen arbeid, zelfs tot de lichtste lectuur, algeheelijk onbekwaam zou zijn, maar wel in dien zin, dat alle geestesarbeid, die mijn zenuwen ook maar gedeeltelijk in spanning brengt, mij aanstonds zichtbaar achteruitzet.

Behoeft het nu wel geen aanwijzing, dat niets zóó aangrijpend voor de zenuwen pleegt te zijn, als het optreden voor zoo talrijk gehoor, als soms uwe kerken vult, of ook het gemengd worden in zoo ernstige debatten, als in Uwen kerkeraad steeds aan de orde waren, dan zult Gij het advies van

mijnen geneesheer. Dr. Ramaer (voor zenuwziekten een specialiteit) begrijpen die terugkeer naar zoo prikkelenden en aangrijpende werkkring, als die der Amsterdamsche Gemeente, en dat nu reeds, voor volstrekt ongeoorloofd verklaarde. Mijn eigen bevinden strookt met dit advies geheel. Voor zoover men toch zelf tot meten van zijn kracht gerechtigd is, zou ik mij vooralsnog voor den predikdienst in Uwe

Mag de Koning weigeren te tekenen? Wat moet er gebeuren als het parlement een wet aanneemt, b.v. op het terrein van onderwijs, of huwelijkswetgeving die de Koning verderfelijk voor het land acht? Of om een ander voorbeeld te noemen, wanneer het parlement de Koning een socialistische weg (,,onderstebovenkering der maatschappelijke orde") op zou willen dringen. Moet hij dan tóch zijn handtekening onder die wet zetten? De vraag wordt in een tweetal hoofdartikelen aangesneden in De Standaard van 24 en 26 oktober '77. Het eerste voorbeeld maakt overigens duidelijk waaraan het meest gedacht wordt; ,,als de Koning persoonlijk een Volksschool zonder christelijke belijdenis als verderfelijk voor de opvoe-

ding der Natie wraakt." De liberale heer Kappeyne, aan wie twee jaar eerder de uitlating ontsnapte ,,dan moeten ze maar onderdrukt worden", blijkt thans te hebben gezegd: ,,Se démettre OU se soumettre!" De Koning heeft zich dan dus maar te schikken, anders kan het parlement hem het geld onthouden voor zijn bestuur. , ,Dan moet hij wel toegeven. . . óf zijn Kroon neerleggen. . . Tegen die oplossing nu komt de anti-revolutionaire partij in verzet. Bij monde van al haar schrijvers over het Staatsrecht," besluit De Standaard enkele beschouwingen over dit vraagstuk. ,,A1 wie met gezag bekleed is, draagt voor dat gezag een zedelijke verantwoor-

delijkheid, en een Vorst, die, waar het zulke diep ingrijpende, verrijkende, alles beheerschende nationale levensquaestiën gold, het non possumus achter de lippen terughield, zou toonen, geen zedelijke overtuiging te bezitten." En daar komt nog wat bij. ,,Een der schoonste parelen in een Vorstenkroon is zijn heilige roeping om den verdrukte de hand boven het hoofd te houden en tegen onderdrukking van den mindere door den meerdere met koninklijke fierheid te waken. Zóó ook was Oranje ten onzent steeds de natuurlijke patroon der volkspartij tegenover de patriciërs in de stemhebbende steden en de riddermacht van den adel op het land."

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen