GeheugenvandeVU cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van GeheugenvandeVU te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van GeheugenvandeVU.

Bekijk het origineel

VU Magazine 1978 - pagina 148

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

VU Magazine 1978 - pagina 148

4 minuten leestijd Arcering uitzetten

\ffi magazine 14 singen, hoe de besluitvorming in de OR tot stand zou moeten komen. Uiteindelijke adviezen, of beslissingen zouden niet in de OR zelf tot stand komen, maar in die overlegvergadering. In wezen had dat compromis te maken met de vraag: hoever kun je en mag je gaan met de verzelfstandiging van de OR? Hoe groot is het gevaar, dat botsingen als het ware in de wet worden ingebouwd? Blijft de OR dan wel orgaan van de onderneming of bouw je in feite het conflictmodel in? Het compromis dat tot stand is gekomen, kan zonder meer een slecht compromis worden genoemd. Diverse leden van het kabinet waren er nogal ongelukkig mee. Dan zult u zeggen: waarom doe je dat dan? Dat is het bekende probleem in de politiek. Natuurlijk is er een

bepaalde grens, die je in geweten niet kunt overschrijden, tenzij je je zelfrespect wilt verliezen, maar tot die grens is er zeer veel aan gelegen, om een toch al moeizaam tot stand gekomen samenwerkingsverband als een kabinet in Nederland nu eenmaal per definitie is, zo goed en zo lang mogelijk in stand te houden. Het alternatief was: het kiezen voor een op een bepaald onderdeel niet al te best compromis en een kabinetscrisis. In de afweging is het er op neer gekomen, dat het kabinet intact is gebleven (toen nog) en het compromis uiteindelijk aanvaard.

Politiek probleem Ik zou daar nog wel even bij willen blijven stilstaan, omdat het een voor Ne-

derland specifiek politiek probleem is. Zolang er in Nederland niet één partij de absolute meerderheid verwerft — en het ziet er niet naar uit dat dit de eerst komende, vele jaren zal gebeuren — zullen er coalitie-kabinetten moeten worden geformeerd. Zelfs als er één club een homogeen kabinet bijeen zou kunnen brengen, dan nog zouden er compromissen moeten worden gesloten; des temeer is dat het geval bij coalitie-kabinetten. Heel dikwijls zijn die compromissen goed werkbaar. In dit geval echter, bij deze ingewikkelde procedure rond de overleg-vergadering aarzel ik niet om te zeggen, dat de grens van het onwerkbare was bereikt. In de Kamer had reeds vóór de kabinetscrisis een debat over het ontwerp plaats gevonden; men had zich bij dit compromis neergelegd. Des te pikanter om dan in het regeerakkoord tussen CDA en VVD te ontdekken dat een van de bewindslieden die zeer nauw was betrokken bij de amenderingen die door de kamer op het ontwerp werden ingediend, de belofte doet om een minder ingewikkelde procedure aan de kamer voor te leggen. U ziet dat zelfs binnen eenjaar de dingen kunnen veranderen.

Tachtig amendementen Wanneer een tweede ronde in het debat voltooid zou zijn geweest (dat is niet gebeurd, hij was net aan de gang, toen het kabinet viel) zou een stuk wetgeving tot stand zijn gebracht. Een stuk politieke vormgeving, met andere woorden, aan een zaak die zowel in het georganiseerde bedrijfsleven als bij de werknemers in de onderneming leeft met dien verstande dat, wanneer, zoals in dit geval door de Sociaal-Economische Raad een sterk verdeeld advies wordt uitgebracht, een kabinet gehouden is zelf beslissingen te nemen en keuzen te doen. Ook al bestaan er concrete ideeën bij de sociale partners, de overheid voegt aan de uiteindelijke voorstellen een eigen, politieke dimensie toe. Vervolgens kan dan de kamer haar opvattingen via wijzigingsvoorstellen, amendementen naar voren brengen. Er lagen dan ook al ruim tachtig amendementen. Dat was ook een gevolg van het volgende: meestal kenmerken voorstellen in de politieke arena zich door het feit dat ze geld kosten en amendering kost meestal extra-geld. En waar dat extra-geld er niet is, valt er doorgaans niet zo verschrikkelijk vee! te amenderen. Bij een wet op de ondernemingsraden is het financiële aspect betrekkelijk gering en dat maakt het wat gemakkelijker om naar hartelust eigen ideeën en opvattingen in de vorm van amendementen voor te leggen".

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van zondag 1 januari 1978

VU-Magazine | 484 Pagina's

VU Magazine 1978 - pagina 148

Bekijk de hele uitgave van zondag 1 januari 1978

VU-Magazine | 484 Pagina's