VU Magazine 1978 - pagina 56

Wl magazine 10

Christenen en Moslims over God, mens en natuur door prof. dr. D. C. Mulder gegaan op zeer nadrukkelijke verzoek van de Raad van Kerken in het Nabije Oosten. De leiders van die Raad zeiden dat elke ontmoeting tussen moslims en christenen in Libanon verwelkomd werd als een bijdrage aan het herstel van verhoudingen in dat zwaar verscheurde land. Gedurende en na afloop van de conferentie werd ons telkens verzekerd door christenen en moslims dat men onze komst en bijeenkomst zeer op prijs had gesteld. Maar het was een schokkende ervaring. Dr A. Wessels heeft de lezers van het V.U. magazine jarenlang grondig geïnformeerd over de loop der gebeurtenissen in Libanon. Toch werd door het bezoek aan Beiroet me pas helemaal duidelijk aan welke verschrikkingen land en stad hebben bloot gestaan. Op een namiddag hebben de deelnemers aan de conferentie een tocht door de vernielde delen van de stad gemaakt. In sommige wijken ziet men nog wel de sporen van de burgeroorlog maar vindt toch al herstel en opbouw plaats. Andere wijken liggen nen en joden, één tussen christenenen in puin, troosteloos en verlaten. Hoemoslims en voor februari 1978 staat er veel levens zijn niet geruïneerd, hoeéén tussen christenen en boeddhisten veel verhoudingen kapot gegaan in twee jaar gruwelijke strijd. op stapel. De omgeving waar we vergaderden We weten op dit moment nog niet of vormde gruwelijk realistisch dedeze bilaterale ontmoetingen zullen cor. We een beseften dringend nodig uitlopen op een grotere bijeenkomst het is dat mensenhoe technologie waarin aanhangers van verschillende gebruiken in opbouwende zin enleren dat godsdiensten in een multilaterale be- moslims en christenen in het Nabije spreking zullen worden bijeen geelkaar leren verstaan. Vergabracht. D.F.I. hoopt in elk geval dat Oosten deren in Beiroet gaf aan de besprekindeze reeks van conferenties zal bijdra- gen een dimensie de bittere noodgen tot begrip en samenwerking tussen zaak om te leren van samenleven mensen van onderscheiden overtui- relatie van onderling respect. in een ging met het oog op een gemeenschap- De gekozen plaats bracht ook bezwapelijke toekomst. ren met zich mee. Een aantal uitgenodigde deelnemers verscheen niet en Beiroet men kan vermoeden dat ze wegbleven De vermelde bespreking tussen chris- uit een motief van vrees voor complitenen en moslims is in november 1977 caties. Inderdaad braken tijdens de in Beiroet in Libanon gehouden en conferentie troebelen in Beiroet uit hiervan volgt in dit artikel een verslag. naar aanleiding van het bezoek van Beiroet was niet een voor de hand lig- president Sadat aan Jeruzalem! We gende plaats. Men kan zich rustiger misten zo enige stemmen die we graag oorden voorstellen om conferenties te hadden gehoord, met name van orthohouden. We zijn echter naar Beiroet

In de kringen van de Wereldraad van Kerken is men zeer mtensiei bezig met een brandend vraagstuk: hoe zien we de verhouding tussen de mens en de natuur. Men hoeft maar woorden als milieuvervuiüng, energieverbruik, ontbossing en erosie te noemen om te beseffen hoe beslissend het gebruik respectievelijk misbruik van de natuur is voor de toekomst van mens en natuur beide. De afdeling van de Wereldraad voor kerk en maatschappij (Church and Society) is druk bezig een grote conferentie voor te bereiden die in 1979 zal worden gehouden. Men wil daar een vierhonderd mensen bij elkaar brengen om de vragen door te praten rondom het thema: ,,Geloof, wetenschap, technologie en de toekomst van de maatschappij". Bladert men de brochure door die als voorbereiding voor de conferentie is uitgegeven, dan vindt men ergens wat weggestopt een aUnea dat men van plan is naast de ruim vierhonderd christenen ook nog 15 anderen uit te nodigen die,,ander e religies en ideologieën'' zullen representeren. Ik verklap geen geheim als ik vertel dat de uitnodiging tot die 15 ,,ander en" pas overwogen is nadat er vanuit een andere afdeling van de Wereldraad op aangedrongen is, namelijk die voor de dialoog met aanhangers van levende godsdiensten en ideologieën (afgekort: D.F.I.). Eigenlijk een merkwaardige zaak dat men er niet uit zichzelf op gekomen was. Want hoe kun je nu over de toekomst van de maatschappij spreken als christenen onder elkaar, terwijl je toch niet meer dan een vierde van de mensheid uitmaakt. Het blijft de voorlopig nog wat moeizame taak van D.F.I. de kerken en christenen er op te wijzen dat ze alleen samen met andersgelovigen en andersdenkenden naar een leefbare toekomst voor de mensheid als geheel kunnen streven. Om dat,,samen'' te bevorderen, heeft D.F.I. een eigen programma opgezet. Er worden een aantal conferenties gehouden met partners van andere overtuiging over de relatie van mens en natuur. Tot nu toe heeft een bespreking plaats gevonden tussen christe-

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen